تاثیر تنش شوری بر عملکرد و اجزای عملکرد سه توده طالبی ایرانی

به منظور بررسی عملکرد و اجزای عملکرد سه توده طالبی (سمسوری ورامین، تیل سبز مشهد و مگسی نیشابور) در سطوح مختلف شوری (2 و 8 دسی‌زیمنس بر متر) پژوهشی در سال 1391 در مرکز تحقیقات کشاورزی ورامین انجام شد. در این پژوهش طرح کرتهای خرد شده بر اساس طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار استفاده شد و دو سطح شوری کرت های اصلی و سه توده طالبی کرت های فرعی را تشکیل دادند. اثر برهمکنش شوری و ژنوتیپ بر صفت طول میوه (در سطح یک درصد) و بر صفات ضخامت حفره بذر، درصد مواد جامد محلول، قطر گوشت میوه، وزن میوه و عملکرد تازه از نظر آماری معنی‌دار (در سطح 5 درصد) بود. در شوری 8 دسی‌زیمنس بر متر عملکرد تازه سمسوری ورامین، تیل سبز مشهد و مگسی نیشابور نسبت به شوری 2 دسی‌زیمنس بر متر به ترتیب 32.7، 45.6 و 80 درصد کاهش یافت. با افزایش شوری از 2 به 8 دسی‌زیمنس بر متر راندمان مصرف آب در سه توده سمسوری ورامین، تیل سبز مشهد و مگسی نیشابور به ترتیب 32.6، 45.48 و 80.7 درصد کاهش یافت. تیمار شوری 8 دسی‌زیمنس بر متر نسبت به تیمار شاهد، درصد مواد جامد محلول میوه را در توده مگسی نیشابور، تیل سبز مشهد و سمسوری به ترتیب 5.8، 1.75 و 1.5 برابر افزایش داد. با توجه به افت عملکرد هر سه توده آزمایش شده در این پژوهش، استفاده از آب با شوری 8 دسی‌زیمنس بر متر نمی‌تواند برای کشت این محصول در منطقه مناسب باشد.