تاثیر محلول‌پاشی کلسیم، منیزیم و جیبرلین بر عارضه نکروز چوب خوشه انگور رقم بی دانه سفید

نکروزه شدن چوب خوشه انگور یک ناهنجاری فیزیولوژیکی است که از طریق ایجاد لکه های نکروزه باعث خشک‌شدن و ریزش گل و حبه‌های انگور می شود. به‌‌منظور بررسی اثرات محلول پاشی کلسیم، منیزیم و هورمون اسید جیبرلیک و ارتباط بین غلظت عناصر مختلف در برگ و چوب خوشه با عارضه نکروزه شدن خوشه انگور، پژوهشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با هشت تیمار و سه تکرار در سال 1390 در یکی از تاکستان های ارومیه بر روی انگور رقم بی‌دانه سفید انجام گرفت. بعد از اتمام مرحله تمام گل و یک هفته بعد، تاک ها دو و پنج بار با کودهای سولفات منیزیم و کلرید کلسیم با غلظت 2 درصد به تنهایی و در ترکیب با هم محلول پاشی شدند. هم چنین محلول‌پاشی هورمون جیبرلین در دو مرحله (70 درصد گلدهی با غلظت 20 پی پی ام و مرحله تشکیل میوه با غلظت 40 پی پی ام) انجام پذیرفت. در مرحله شروع رسیدگی حبه ها شدت علایم عارضه روی خوشه ها و غلظت عناصر معدنی (نیتروژن، پتاسیم، کلسیم، منیزیم و نسبت پتاسیم به مجموع کلسیم و منیزیم) در چوب خوشه و برگ اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که محلول پاشی عناصر منیزیم و کلسیم تاثیر مثبتی در کاهش بروز عارضه نکروز چوب خوشه انگور داشت. بیش‌ترین و کم‌ترین شدت این عارضه به‌ترتیب در نمونه‌های تیمارهای شاهد و دو بار محلول پاشی شده با سولفات منیزیم دو درصد مشاهده شد. هر چند غلظت عناصر مختلف در برگ و چوب خوشه تحت تاثیر تیمارهای مختلف قرار گرفت ولی ارتباط منطقی و مشخصی بین غلظت عناصر مختلف در برگ و چوب خوشه با عارضه نکروز چوب خوشه، مشاهده نشد. نتایج به‌طور کلی نشان داد که محلول پاشی کودهای حاوی عناصر منیزیم و کلسیم می‌تواند در کاهش عارضه نکروز چوب خوشه انگور موثر باشد. در حالیکه محلول‌پاشی هورمون جیبرلین نقشی در کاهش شدت ناهنجاری نشان نداد.