بررسی ساختار ترکیب‌های اشتقاقی شعر طالب آملی از دیدگاه سبک‌شناسی زبانی

طالب آمُلی یکی از از بزرگ‌ترین گویندگان سده یازدهم هجری است که در جریان تحول و تغییر سبک هندی نقش قابل توجّهی داشته است. بیشترین توجه پژوهش‌گران بر روی جنبه‌ی خیال‌بندی و مضمون‌آفرینی شعر اوست. در این میان عنایت کمتری به روساخت و جنبه‌های زبانی شعر او، به ویژه هنر ترکیب‌‌سازیش شده است. در این جُستار به این وجه زبانی او پرداخته می‌شود. یکی از مهم ترین عناصری که در سبک شناسی شعر مطرح است، ساختار زبانی شعر است. از جمله تمهیداتی که طالب در ساختار زبانی شعر خود بهره برده است برجسته سازی است. طالب در جهت ترکیب‌سازی از این اصل بیش‌ترین استفاده را کرده است و غالب ترکیب‌های او به پیروی از این اصل بر مخاطب عرضه می‌شود. ترکیب های اشتقاقی موجود در دیوان طالب آمُلی ذیل عنوان‌هایی چون: ترکیب های ونددار، ترکیب شبه‌ونددار، صفت‌های فاعلی و مفعولی مرکّب، ترکیب‌های وصفی و ترکیبات مصدری بررسی و تحلیل شده‌اند. بسیاری از این ترکیب ها، چشم‌نواز و دلکش می‌باشند و جدا از این که موجب درنگ مخاطب می‌شوند، جلوه‌ای تازه به زبان شعر او بخشیده‌اند. هنرنمایی طالب سبب شده است تا این ترکیبات اشتقاقی در موضعی مناسب قرار گیرند که هم ارزش صوری کلام را والا کنند و هم بار معنایی کلامش را غنی سازند. بنابراین می‌توان گفت که وجه غالب زبانی طالب آملی، ترکیب‌سازی و لزوم عنایت ویژه به این ترکیبات امری ضروری است.

Investigating the structure of derivative compositions of talib Amoli poetry from the perspective linguistic stylistics

Abstract Taleb Amoli is one of the greatest speakers of the eleventh century AH which has played a significant role in the development of Indian style. The most respected researchers are on the aspect of imagination and the theme of his poetry. In the meantime, less emphasis is placed on the structure and linguistic aspects of his poetry, in particular the art of composing. In this essay, he addresses this aspect of his language. One of the most important elements in the style of poetry is the linguitic strueture of the poem one of the tools that talib has used in has poetic lingustic stracture is highligting.Taleb has made the most of this principle in order to combine it And most of his compositions follow the principle of the audience. Compositions derived from the Amolite Tribunal have been reviewed and analyzed under titles such as combinations of compounds, pseudocombinations, compound and compound adjectives, compound formulations and compounds. Finally, the main point of the article is that Amoli’s Taleb has entered countless combinations in the Persian vocabulary range. Many of these compounds are eyecatching and delicate, and the separation from being distracted gives a fresh look to the language of his poem. Taleb’s performance has led these derived combinations to take place in a suitable position that enhances both the formal value of the word and the meaning of its word. Therefore, it can be said that the dominant language of the Taleb Amoli, the combination and the necessity of special interest in these compounds is obvious.