کارکرد منابع جانبی در نقد و تصحیح متون با تکیه بر نقش ولی‌نامه در تصحیح تذکره الاولیای عطار
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
مجرد مجتبی
|
|
منبع
|
متن شناسي ادب فارسي - 1397 - دوره : 10 - شماره : 3 - صفحه:109 -120
|
|
چکیده
|
توجه به منابع جانبی یا فرعی در نقد و تصحیح متون کهن کاربرد ویژه‌ای دارد. این‌گونه منابع با متن تصحیح‌شده ارتباط هایی فرعی مانند تاریخی و محتوایی و ساختاری دارد. تذکره‌الاولیای عطار همواره مانند متنی مرجع در سنت صوفیانه ایرانی منظور همگان بوده است. گزیده‌ها و ترجمه‌های گوناگون این متن در طول تاریخ نشان‌دهنده این واقعیت است. منظومه ولی‌نامه در نیمه نخست قرن نهم هجری در شهر شیراز سروده شد. این اثر ترجمه‌ای منظوم از تذکره‌الاولیای عطار است که افزون‌بر جنبه‌های ادبی و هنری از منظر متن‌شناسی نیز بسیار اهمیت دارد؛ زیرا نویسنده آن گویا به نسخه یا نسخه‌های اصیلی از تذکره‌الاولیا دسترسی داشته و در نظم این مجموعه کوشیده است تااندازه ممکن به ضبط‌های ویژه تذکره‌الاولیا پایبند باشد. در این نوشته ویژگی‌های این منظومه تبیین و نمونه‌هایی از ضبط‌های دقیق و اصیل آن بررسی می‌شود؛ همچنین نویسنده با تحلیل‌های نسخه‌شناسانه می‌کوشد تا نقش این اثر را مانند متنی جانبی در تصحیح و گشودن برخی از مشکلات متنی تذکره‌الاولیا واکاوی کند.
|
|
کلیدواژه
|
ولی‌نامه، علاف، تذکره‌الاولیا، تصحیح متن، منبع جانبی
|
|
آدرس
|
دانشگاه بجنورد, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
mojarrad_mojtaba@yahoo.com
|
|
|
|
|
|
|