«مرغ شُو» در باورهای کهن مردم جنوب کرمان

یکی از پر رمزورازترین باورهای عامیانۀ مردم جنوب کرمان در گذشتهاعتقاد به پرنده‏ای به نام «مرغ شُو» بوده است. مردم این ناحیه می‏پنداشتد که این مرغ رنگ زرد طلایی دارد، قادر است اندازۀ خود را تغییر دهد، به‏طور معمول در شب ظاهر می‏شود، و با مکیدن خون نوزاد سبب مرگ او می‏شود. داستان‏های مربوط به مرغ شُو در گذر زمان، با واقعیت و خیال درهم‏ آمیخته‏اند و این پرنده که به‏گونه‏ای با موجودات اساطیریپیوند دارد، در باور مردم، به مرغی شگرف و هراسناک تبدیل شده است. نگارندگان این پژوهش کوشیده‏اند به شیوۀ توصیفی تحلیلی، به معرفی این پرنده و ردیابی آن در اسطوره‏های سایر ملل بپردازند. حاصل آنکه این مرغ اساطیری بخشی از بن‏مایه‏های داستان سیمرغ، موجودی به نام خون‏آشام، مرغ کَمَک، گارودا در اسطوره‏های هندی، و استیمفالی در یونان، و لیلیت یا لیلیتو در اسطوره‏های بین‏النهرین را با خود همراه دارد. خون‏آشام بودن مرغ شو و مرگ‏آفرینی آن نیز با ناشناخته بودن برخی از بیماری‏ها برای مردم گذشته در پیوند است.