شکوه سیاوش در آیینه عرفان

سیاوش یکی از محبوب‌ترین و مظلوم‌ترین قهرمانان شاهنامه است که در این داستان نقش یک قربانی بی‌گناه و مقدس را بازی می‌کند.داستان سیاوش در زمره داستان‌های پهلوانی و عارفانه شاهنامه است که در آن، پهلوانی و عرفان به سختی با یکدیگر درآمیخته‌اند. سیاوش در مسیرِ داستان، سیر و سلوکی عارفانه دارد، یعنی همان رسیدن از مرحله طلب تا فنا که در حقیقت عبارت است از نجاتِ نفس انسانی و امیال بشری. بنابراین، چهره او سیمای یک سالک واصل است و مجموعه کراماتش مانند گذشتن از آتش و پیشگویی‌های او درباره اتفاقات پس از مرگش که چهارده سال بعد محقق می‌شود، قداست سیاوش را تا سرحد پیامبرگونه بودن بالا می‌برد.این داستان که در حقیقت نمایشی بس تلخ از مظلومیت سیاوش است، در ذهن خواننده خود از سیاوش الگویی پهلوانی، دینی و عرفانی می‌سازد و خوی و خصلت او در این داستان، تصویری از انسان کامل را به یاد آدمی می‌آورد