زبان بلوچی، توانش، زایایی

زبان بلوچی مانند زبان فارسی یکی از زبان‌های وندی و ترکیبی است و همین خصیصه زبانی موجب شده تا روند گسترش‌پذیری در این زبان به راحتی صورت گیرد.تحول همیشگی زبان و جامعه بلوچ، که در شرایط اقلیمی ویژه‌‌ای قرار دارد، باعث شده تا این زبان از خلاقه‌ها و جنبه‌های زایایی، که گسترش‌پذیری یکی از ویژگی‌های آن است، برخوردار گردد.امروز سخنگویان بلوچ اعم از تحصیل‌کرده و تحصیل‌نکرده، از راه‌های گوناگون برای تفهیم مطالب موردنظرشان از این ترکیب‌ها استفاده می‌کنند. اگر به درستی در این زبان نگریسته شود، ابعاد گسترش‌پذیری حد بسیار وسیعی دارد که این مطلب ضمن بیان نکات زبان‌شناسی، از نظر جامعه‌شناختی نیز قابل تامل است.