نیمایوشیج، شاعرِ شهود و طبیعت

طبیعت با قابلیت و داشته‌های بی‌نهایت خود، همواره پشتوانه‌ای عظیم برای هنر و آثار هنری بوده است. هنرمندان با بهره‌مندی از سرمایه‌های طبیعت، هنر خویش را تعالی بخشیده و آن را از امکانات بسیاری بهره‌مند ساخته‌اند. نیمایوشیج، شاعر طبیعت‌گرای معاصر، با حضور مداوم در دامن طبیعت، توانست پیوندی فکری و عاطفی بین خود و طبیعت پدید آورد. او ذهنیتِ شعری خویش را با طبیعت، به صورتی تنگاتنگ درآمیخت و آن را جانمایه هنر خویش ساخت. تاثیرپذیری نیما از طبیعت، دستاوردهای بسیاری برایش داشته است. او نوآوری خویش را نیز مدیون طبیعت است. مشاهده تازگی‌های طبیعت و درک بی‌واسطه او از پویایی و تحولِ جاری در آن، توانست منبع الهامش قرار گیرد و در وی به انگیزه‌ای عظیم برای تحول تبدیل شود. شعر نیمایوشیج از هر نظر با طبیعت ارتباط و آمیختگی یافته است. او به اشکال مختلف از امکانات طبیعت بهره برده است.