نقد و تحلیلِ تمثیل‌های تصویری، در رسالۀ مقامات‌القلوبِ ابوالحسین نوری با تکیه بر نظریه‌های پژوهشی پُل نویا

در عرفان، بیشتر از مسائلی بیان‌ناپذیر و غیرمحسوس سخن به میان می‌آید که اهل طریقت با آن در ارتباط هستند. در متون عرفانی، موّلف با به کارگیری زبان ارجاعی از امکانات ادبی زبان از جمله «تمثیل» استفاده می‌کند تا به تبیین مفاهیم انتزاعی بپردازد. عمده‌ترین هدف تمثیل‌ها تعلیم سالک برای طی مراحل سلوک و شوق رسیدن به کمال است. بازیابی تمثیل‌ها در متون عرفانی یکی از راه‌های دستیابی به آموزه‌ها و اصول مورد نظر عرفاست. کاربست زبان تمثیلی در عرفان، به «ابوالحسین نوری» منسوب است. در پژوهش حاضر ضمن اشاره‌ای کوتاه به مباحث مربوط به پیشینه و کارکرد تمثیل، با استفاده از شیوۀ توصیفی تحلیلی اطلاعات و منابع کتابخانه‌ا‌‌‌ی، محتوا و درونمایۀ رسالۀ «مقامات‌القلوب» و گونه‌های تمثیل از قبیل تمثیل‌های قرآنی، استعاره و تشبیهات تمثیلی، با تکیه بر نظریه‌های  پژوهشی «پُل نویا» از منظر مبانی نظری، بازیابی و تحلیل شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که مقامات و اصول مورد نظر اهل طریقت، در انتزاعی‌ترین شکل خود، در این رساله جای گرفته‌اند. تمثیل غیر روایی تصویر معنا، به همراه استعاره، تشبیهات و اضافه‌های تمثیلی، از پربسامدترین نوع تمثیل در رسالۀ مقامات‌القلوب هستند.

Allegorical Images in Maghamat al-Gholoob; An Analysis Based on the Views of Paul Nwyia

In mystical texts, abstract concepts are explained by using the referential language and literary possibilities of language, such as allegory. The main purpose of allegory is to teach the holy traveler (sālek) to go through the stages of mystical journey (suluk) and to reach perfection. The use of allegorical language in mysticism is attributed to AbulHassan Nouri. After briefly referring to the background and function of allegory, in the present study, by using the method of analyzing of information and the library resources, the content and theme of Maghamat alGholoob (Authorities of Hearts), by AbulHassan Nouri, have been studied and types of allegory such as Quranic allegories, metaphors and allegorical similes have been analyzed based on the views of Paul Nwyia. The findings show that the mysticial stations and principles, in their most abstract form, are presented in this treatise. Nonnarrative allegory, along with metaphor, allegories, and allegorical additions, are among the most frequent types of allegory in Maghamat alGholoob.