نقد اسطوره ای رمان طوبی و معنای شب

نقد اسطوره‌ای ابزاری کارآمد برای بررسی اندیشه‌های نخستین، رویدادهای تاریخی و آرمان‌های بشر در تاریخ است و به وسیله آن می‌توان، به علل خویش‌کاری‌های انسان‌های باستان دست یافت. رمان طوبی و معنای شب، ظرفیّت بسیاری برای کاوش در حوزه‌های مختلف از جمله نقد اسطوره‌ای را دارد. هدف پژوهش بررسی و تبیین مولّفه‌های نقد اسطوره‌ای در رمان طوبی و معنای شب با روش توصیفی تحلیلی می‌باشد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که رابطه معنادار و مستقیمی میان ارتباط زنان با عناصر طبیعت در این رمان وجود دارد که به خویش‌کاری‌های اسطوره‌ای زنان جهت و معنا بخشیده است؛ به گونه‌ای که با استفاده از مفاهیم سمبلیک و کهن‌الگویی آب، می‌توان قرارگرفتن مونس در کنار سرچشمه و لیلا در کنار حوض آب را که به ترتیب خواهان دست‌یابی به باروری و فرایند تفرّد هستند، تبیین کرد. همچنین می‌توان به تاثیرپذیری رمان طوبی و معنای شب از حماسه گیل‌گمش اشاره کرد؛ زیرا هر دو با زدودن سایه‌های ضمیر خود و با استفاده از کهن‌الگوی سفر، در پی دست‌یابی به خویشتن و کمال هستند که یونگ بر آن تاکید دارد.

Touba and the Meaning of Night: A Mythical Criticism

Mythological criticism is an effective tool for examining early ideas, historical events and human ideals throughout history, and through it can be traced the actions of ancient humans. Various areas can be explored, including mythical criticism, in Touba and the Meaning of Night, a novel by Shahrnush Parsipur. The aim of the present research is to study the components of mythical criticism in Touba and the Meaning of Night by using descriptiveanalytical method. The results indicate that in the novel, there is a direct and significant relationship between women and the elements of nature, which has given direction and meaning to the mythological actions of women. For example, by using the symbolic and archetypal concept of water, it is possible to explain the placement of Munesan next to the fountainhead and Leila next to the pond, who, respectively, seek to achieve fertility and the process of individuation. We can also mention the influence of the Epic of Gilgamesh on Touba and the Meaning of Night; because Touba, like Gilgamesh, uses the archetype of journey to achieve selfexamination and perfection.