مقایسه کهن‌الگوی مرگ و نوزایی در آثار شفیعی‌کدکنی و بدیع صقور

کهن‌الگوها از اعماق ناخودآگاه جمعی بشر نشات می‌گیرند و این امر موجب شده در ذهن و روان بشر اسطوره‌ای فراتر از مرزهای جغرافیایی، جریان و سریان پیدا کند. در مقاله پیش رو سعی شده است بر اساس روش تحلیلی تطبیقی، کهن‌الگوی مرگ و نوزایی در دو مجموعه فارسی و عربی معاصر، بگذار کبوتر بخوابد سروده بدیع صقور، شاعر سوری و مجموعه در ستایش کبوترها از شفیعی‌کدکنی نقد و بررسی گردد. رهاورد این جستار تبیین شباهت‌ها و برخی تمایزات قابل تامّل در موضوع کهن‌الگوی مرگ و نوزایی در دو اثر مذکور است. موضوع مرگ و نوزایی در این دو مجموعه به سه شکل قابل ردیابی است؛ الف: رویکرد شاعر به موضوع مرگ بیشتر از توجه وی به مفهوم نوزایی است. ب: مرگ و نوزایی به شکل متعادل رخ می‌نماید. ج: میزان توجه به مفهوم نوزایی بیش از توجه به موضوع مرگ است. مهم‌ترین نتایج این پژوهش عبارتند از: بیشتر شعرهای این دو مجموعه بر تعادل میان موضوع مرگ و نوزایی استوار هستند؛ البته توجه به مرگ در شعر بدیع صقور چشمگیرتر است و شفیعی‌کدکنی در اشعارش بر موضوع نوزایی تاکید می‌ورزد.

The Archetype of Death and Rebirth in the Works of Badi Saqour and Shafiei Kadkani: A Comparative Study

Archetypes are rooted in the depths of collective unconsciousness; some of them, beyond the geographical boundaries, are present in the minds of all men. The present article, by using analyticalcomparative method, attempts to exmine "the archetype of death and rebirth" in the poems let the Pigeon sleep by Syrian poet, Badi Saqour and in the Praise of Pigeons by M.R. Shafiei Kadkani. The issue of death and rebirth in these poems can be studied in three ways: a: The poet’s focus is more on the subject of death. b: Death and rebirth occur in a balanced manner. c: More attention is paid to the subject of rebirth. The most important findings of this study are as follows: Many of the poems in these two collections are based on the balance between death and rebirth. In other his poems, Badi Saqour focuses more on death; but, Shafiei Kadkani emphasizes more on the issue of rebirth.