زمانبندی دو معیاره برای حداقل سازی زمان دیرکرد کل و واریانس زمان انتظار بر روی یک ماشین با استفاده از الگوریتم ژنتیک

مسای عملی زمانبندی معمولاً تصمیمگیرنده را وادار به در نیر گرفتن تعداد زیادی از معیارها قب از اتخارتصمیم می نمایند. این تحیید یک مسیله زمانبندی تک ماشین را مورد بررسی قرار می دهد که هدف در آنحداق کردن ترکیبی از دو معیار دیرکرد ک و واریانا زمان انتیار می باشد به حوری که زمان بیکاری درماشین مجاز نیست. حداق کردن دیرکرد ک همیشه به عنوان یک معیار عملکرد مهم در سیستم های عملی،که می توان با استفاده از آن از تحمی هزینههای جریمه دیرکرد اجتناب نمود، مطرح می باشد و واریانا زمانانتیار نیز یک معیار مهم در پیادهسازی کیفیت هدمات ) qos ( در بسیاری از سیستم ها می باشد. هر کدام ازاین دو معیار از نوع np-hard می باشند و بنابراین ترکیب هطی آن ها نیز np-hard هواهد بود. برای اینمسیله الگوریتمی ژنتیک حراحی شده که از ساهتار معمول آن استفاده می کند. دو نوع جمعیت هیوریستیک وتصادفی برای جمعیت اولیه و دو نوع تابع برازش در الگوریتم به کار رفته است. کارایی الگوریتم ژنتیک ارایهشده به وسیله تست روی تعداد زیادی از مسای نشان داده می شود