توسعه تاپسیس با درنظر گرفتن پراکندگی بین شاخص های هر گزینه

تاپسیس که در گروه جبرانی روش های تصمیم گیری قراردارد، بر این مفهوم که گزینه انتخابی باید کمترین فاصله را باراه حل ایدهآل مثبت و بیشترین فاصله را با راه حل ایدهآل منفی داشته باشد، استوار است. وجود روند یکنواخت افزایشی و کاهشی در شاخص های مثبت و منفی از جمله ویژگی های تاپسیس در تعیین نقاط ایده آل مثبت و منفی است. این درحالی است که میزان مطلوبیت اختصاص یافته به تصمیم گیرنده بعد از یک سطح مشخصی در هر شاخص چندان ملموس نخواهد بود. بنابراین در رتبه بندی گزینه ها علاوه بر مقدار هر گزینه در هر شاخص، مقدار توازن بین شاخص های هر گزینه باید درنظر گرفته شود تا یک گزینه که در یک شاخص مهم دارای جایگاه مناسب است ولی در سایر شاخص هاجایگاه مناسبی ندارد، شانس اول انتخاب نباشد. برای این منظور در این مقاله سعی شد با اضافه کردن بعد مجازی به ماتریس تصمیم که از انحرافات میان شاخص های هر گزینه حاصل میشود، ضعف ذکر شده تا حد ممکن جبران شود. به منظور ارزیابی روش ارائه شده، از سه مثال متفاوت استفاده شد. بدین ترتیب که ابتدا توسط روش پیشنهادی ، تاپسیس،vikor ، deng و saw هریک از سه مثال ارائه شده حل و سپس با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن تعدادهمبستگی های معنی دار میان روش پیشنهادی و تاپسیس با سه روش دیگر مقایسه شد. در ادامه درصد مشابهت رتبه بندیروش پیشنهادی و تاپسیس با vikor ، deng و saw مقایسه شد