بررسی ارتباط بین هوش اخلاقی و مهارت های ارتباطی در دانشجویان پرستاری

توانایی افراد برای قرار دادن معیارهایی برتر که اثربخشی در کانون واکنش‌های فردی را به‌دنبال دارد هوش اخلاقی گفته می‌شود. هدف از پژوهش حاضر، تعیین همبستگی بین هوش اخلاقی و مهارت‌های ارتباطی دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشکده‌ی پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 96-1395بوده‌است. مطالعه‌ی حاضر یک پژوهش توصیفی- همبستگی است که در سال 1395 انجام گرفت. جامعه‌ی پژوهش تمام دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشکده‌ی پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران بودند. نمونه‌ها 204 نفر براساس معیارهای ورود که شامل: قبولی مستقیم در رشته‌ی پرستاری، عدم ابتلا به بیماری‌های شناخته‌شده و رضایت جهت شرکت در پژوهش از بین تمام دانشجویان چهار‌سال پرستاری با روش نمونه‌گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از سه پرسشنامه‌ی مشخصات جمعیت‌شناختی، هوش اخلاقی «lennick و kiel» و «مهارت‌های ارتباطی jerabek» استفاده شد. روایی و پایایی هر دو ابزار در مطالعات مشابه در کشور با استفاده از روش ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 88/0 و 71/0 مورد تایید قرار گرفته بود. پایایی در پژوهش حاضر به روش آلفای کرونباخ 85/0 و 81/0 برای دو پرسشنامه محاسبه شد. داده‌ها با نرم‌افزار spss نسخه‌ی 19 و آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون‌های آماری t مستقل، ضریب همبستگی pearson و آزمون anova ) تجزیه و تحلیل شدند.یافته‌ها میزان هوش اخلاقی را با میانگین 12/7±98/71 از دامنه‌ی (100-20) و مهارت‌های ارتباطی دانشجویان را از دامنه‌ی (170-34) با میانگین 67/9±9/114 نشان داد. ضریب همبستگی pearson نشان داد که بین هوش اخلاقی و مهارت‌های ارتباطی دانشجویان پرستاری همبستگی مثبت و معنی‌داری وجود دارد (001/0≥p، 54/0=r). با افزایش هوش اخلاقی دانشجویان پرستاری، مهارت‌های ارتباطی آنان ارتقاء می‌یابد. بنابراین، فراهم کردن زمینه برای تقویت هوش اخلاقی دانشجویان پرستاری پیشنهاد می‌شود.