بررسی ارتباط هوش شخصی و همدلی با حساسیت اخلاقی پرستاران

 متغیرهای روان­شناختی نظیر هوش و همدلی، در محیط‌های درمانی که از لحاظ تفاوت‌های فردی و شخصیتی از تنوع بسیاری برخوردار هستند، باعث افزایش سازگاری پرستاران شده و حساسیت اخلاقی آنان را تحت تاثیر قرار می‏دهد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط هوش شخصی و همدلی با حساسیت اخلاقی پرستاران است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و نمونه آماری این تحقیق شامل 250 نفر از پرستاران استان آذربایجان غربی در سال 1394 بودند که با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله­ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه هوش شخصی mayer، پرسشنامه‌ی همدلی jefferson و مقیاس حساسیت اخلاقی lutzen استفاده شد. سپس داده­ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفتند.بین حساسیت اخلاقی پرستاران با متغیر همدلی (279/0 =r و002/0=p)، خرده مقیاس شکل­دادن مدل‌ها (411/0 =r و 001/0= p) و خرده مقیاس راهنمای انتخاب هوش شخصی (544/0 =r و001/0=p) رابطه‌ی مثبت و معنی‌دار به‌دست آمد. نتایج ضریب همبستگی چند متغیری به روش enter نشان داد که متغیر همدلی و خرده مقیاس‌های هوش شخصی در تبیین حساسیت اخلاقی پرستاران (374/0 ) سهیم بودند. پایبندی به اخلاق حرفه‌ای از وظایف اصلی پرستاران است. از آنجا که نتایج به‌دست آمده نشان داد بین همدلی و خرده مقیاس‌های هوش شخصی با حساسیت اخلاقی پرستاران رابطه‌ی مثبت و معنی‌دار وجود دارد، بنابراین برای افزایش حساسیت اخلاقی پرستاران، لازم است هوش شخصی و همدلی آنان از طریق آموزش گروهی تقویت شود.