مروری برآیین تعلیم و تربیت اسلامی در آموزش پزشکی

دین اسلام با نگرشی الهی‌گونه به انسان و فلسفه‌ی حیات، هندسه‌ی تعلیم و تربیت خویش را بر اساس نظامی کارآمد و جامع بنا کرده است و تمام ابعاد وجودی انسان را مبتنی بر آموزه‌های وحیانی (قرآن و روایات) به رشد و بلوغ می‌رساند. بنابراین، شخص «انسان» به‌عنوان محور نظام تربیتی اسلام جایگاه ویژه‌ای را به خود اختصاص داده و در جغرافیای شریعت از قداست خاصی برخوردار است.در این میان، پیگیری آیین تعلیم و تربیت اسلامی در عرصه‌ی آموزش پزشکی که یکی از دو بعد اصلی انسان یعنی «بعد جسمانی» را هدف تلاش خویش قرار داده است، موضوع حائز اهمیتی است که رد پای آن را باید در متون اولیه‌ی دینی یعنی آیات و روایات جست‌وجو کرد. استادان و دانشجویان اصلی ترین زیربناهای علم و دانش هستند و تهذب و توانمندی آن‌هاست که سعادت و شکوه معنوی، اخلاقی و علمی یک جامعه را رقم می‌زند. البته نقش دانشگاه‌های علوم پزشکی را در آموزش جوانان مستعد و تربیت متخصصان برای نظام سلامت جامعه، به‌عنوان مقدمه‌ی ضروری توسعه‌ی پایدار کشور، نباید فراموش کرد و این در صورتی محقق می‌شود که استاد توانمند و با انگیزه، حضور و کوشش کافی در امر پرورش و آموزش داشته باشد. آن‌چه پژوهش حاضر وجه همت خود ساخته است، مروری بر اصول و آیین ویژه‌ای است که معلمان مشتاق برای تربیت انسان‌های کارآمد و شاگردان این عرصه به آن‌ها نیازمند بوده و توفیق ایشان در نیل به اهداف بلند و مقدس تعلیم و تربیت، در گرو آشنایی، رعایت و مراقبت همیشگی از آن‌هاست.