اخلاق پزشکی در پاتولوژی و آزمایشگاه بالینی

پاتولوژیست به‌عنوان عضوی از خانواده‌ی خادم بهداشتی، مسوول ارائه‌ی خدمات بالینی بر اساس استفاده از روش‌های آزمایشگاهی است. موضوع اهلیت و اخلاق در مورد پاتولوژی نسبت به سایر شاغلان خدمات بالینی به مراتب پیچیده‌تر و بیش‌تر قابل تامل است زیرا که پاتولوژیست صرف‌نظر از دانش و مهارت لازم نیازمند ایجاد امکانات و تسهیلات برای خدمت‌دهی بالینی است که اقدام شبه بازرگانی در آن متصور است. در هر زمینه‌ی اخلاقی پزشکی، انجام دادن کار خوب و عدم انجام کار بد یک اصل مسلم است. بر این اساس، امروزه، چهار اصل در اخلاق پزشکی برای حفظ حقوق بیمار یعنی : 1 اتونومی 2 نیکوکاری 3 عدم تبهکاری 4 عدالت، مورد قبول اکثر جامعه‌ی پزشکی جهانی است و بر اساس اولویت به سلامت بیمار بنا شده است. در مورد اخلاق در پاتولوژی باید آن را در دوره‌های آموزش رزیدنتی و خدمات آزمایشگاهی تفکیک کرد. شورای اعتباردهی بر آموزش تکمیلی آمریکا (acgme)، انتظار دارد هر یک از برنامه‌های رزیدنتی حاوی آموزش و نحوه‌ی ارزیابی اخلاق پزشکی برنامه باشد. نکات مهم مد نظر در این برنامه در حیطه‌ی پروفشنالیسم : تعارض منافع، تعامل بین فردی و دانشکده‌ای، صداقت، وظیفه‌شناسی، گزارش و شناخت خطاهای پزشکی و مواجهه رزیدنت با مواد خطرزا از قبیل اتوپسی و بافت آلوده است. در حیطه‌ی خدمات آزمایشگاهی نیز باید به اصولی از این قبیل توجه خاص شود: مسوولیت در خدمات به بیمار، سرمایه‌گذاری برای ایجاد خدمات بهتر، مشاوره‌های ضروری، آموزش و به روز کردن اطلاعات، محرمانه بودن، آزمایش انسان و برنامه‌نویسی. از مسائل مبتلابه در پاتولوژی، business model در ترکیب‌بندی آزمایشگاه است که در ان استفاده از وسایل و تکنیک‌های تازه ضرورت دارد. استفاده از امکانات فرعی مثل سایتو ژنتیک، آزمون‌های ایمونو هیستو کمیستری و مشاوره‌هاست که همگی در حفظ پروفشنالیسم در پاتولوژی اثرگذار هستند.