دیسترس اخلاقی و خستگی از ارایه‌ی مراقبت به بیمار: یک مطالعه‌ی ارتباطی در پرستاران

یکی از چالش های اخلاقی که پرستاران به‌واسطه‌ی ماهیت حرفه‌ی خود با آن روبه‌رو هستند؛ دیسترس اخلاقی است. مواجه‌ی مکرر پرستاران با این پدیده می تواند عواقب متفاوتی از جمله سرخوردگی و خستگی از ارایه‌ی مراقبت به بیماران را به‌دنبال داشته باشد. این حالت خود به‌طور مستقیم باعث افت کیفیت مراقبت و اختلال در دستیابی به اهداف سلامتی خواهد شد. لذا در مطالعه‌ی حاضر به بررسی ارتباط بین دیسترس اخلاقی و خستگی از ارایه‌ی مراقبت به بیماران در پرستاران می پردازیم.مطالعه‌ی توصیفی - تحلیلی حاضر بر روی260 پرستار از بخش‌های مراقبت‌ های ویژه شهر کرمان که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند صورت گرفته است. در این مطالعه ابزار دیسترس اخلاقی corley و پرسشنامه خستگی از ارایه‌ی مراقبت به بیمارfigley برای جمع‌آوری داده ها مورد استفاده قرار گرفته و داده ها پس از جمع‌آوری توسط نرم افزار spss نسخه‌ی 16 و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.نتایج این مطالعه حاکی از آن است که بین دیسترس اخلاقی و خستگی از ارایه‌ی مراقبت به بیماران، ارتباط مثبت معنی داری وجود داشته است (05/0p < ). میانگین نمره‌ی دیسترس اخلاقی از کل نمره 5-0 در ابعاد شدت (8/0±5/3) و در ابعاد تکرار (55/0±9/3) بوده است. میانگین نمره‌ی خستگی از ارایه‌ی مراقبت به بیماران نیز از کل نمره 5-0 (68/0±5/3) بوده است. توجه به سطح دیسترس اخلاقی و هم‌چنین، ارتباط آن با خستگی از ارایه‌ی مراقبت حاکی از آن است که شرایط ایجاد کننده‌ی دیسترس اخلاقی نقش مهمی در کیفیت مراقبت داشته و باید با ارایه‌ی راه‌کارهایی از بروز این شرایط جلوگیری شود. آگاه کردن پرستاران نسبت به پدیده‌ی دیسترس اخلاقی و عواقب آن و هم‌چنین، انجام مشاوره های دوره ای نقش مهمی در شناسایی و کنترل دیسترس اخلاقی و در نتیجه عواقب آن خواهد داشت.