توانایی استدلال اخلاقی پرستاران و دانشجویان پرستاری: مطالعه‌ای مروری

حرفه‌ی پرستاری درصدد ارائه‌ی مراقبت‌های مبتنی بر شواهد و شایسته و به‌ویژه بر اساس اصول انسانی و اخلاقی است. ارائه‌ی مراقبت اخلاقی نیازمند برخورداری از سطح مناسبی از استدلال اخلاقی است. استدلال اخلاقی در سه سطح پیش‌عرفی، عرفی و پس‌عرفی دسته‌بندی می‌شود. در سطح پیش‌عرفی افراد بیش‌تر خودمحور بوده و اطاعت محض را برای جلوگیری از سرزنش ترجیح می‌دهند. در سطح عرفی افراد بیش‌تر از قوانین و اصول حاکم اجتماعی در تصمیم‌گیری‌های خود استفاده می‌‌کنند و در سطح پس‌عرفی افراد سعی دارند با توجه به اصول اخلاقی، اعمال و رفتار خود را هدایت کرده و برطبق این اصول تصمیمی انسانی و اخلاقی اتخاذ کنند. هدف این مطالعه‌ی مروری ارائه‌ی تحلیلی کلی درباره‌ی متون مرتبط با استدلال اخلاقی به منظور بررسی سطح استدلال اخلاقی پرستاران و دانشجویان پرستاری است. جست‌وجوی گسترده‌ای در پایگاه‌های اطلاعاتی معتبر بین‌المللی شامل ,scopus google scholar science direct, pubmed, proqust, elsevier, برای مقاله‌هایی که بعد از سال 1980 تا انتهای 2014 میلادی منتشر شده‌اند و پایگاه‌های اطلاعاتی فارسی sid, magiran, iran medex برای مقاله‌هایی که بعد از سال 1365 تا پاییز 1393 منتشر شده‌اند انجام گرفت. از کلیدواژه‌های متنوعی هم‌چون «رشد اخلاقی، تکامل اخلاقی، استدلال اخلاقی، پرستار و دانشجوی پرستاری» برای جست‌وجوی منابع مرتبط استفاده شد. در مجموع، 35 مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج نشان داد که در اکثر مطالعات بررسی شده، دانشجویان پرستاری و پرستاران در سطح عرفی و پس‌عرفی استدلال می‌کنند و دانشجویان پرستاری از نظر اخلاقی در مقایسه با پرستاران در سطح بالاتری از پرستاران استدلال می‌کنند. مشخص شد که آموزش مفاهیم اخلاقی منجر به رشد استدلال اخلاقی می‌شود و بین تجارب بالینی و توانایی استدلال اخلاقی رابطه‌ی معکوسی وجود دارد.اگر چه در اکثر مطالعات، دانشجویان پرستاری و پرستاران در سطح عرفی و پس عرفی استدلال می‌کنند، هنوز برای مراقبت مطلوب و حرفه‌ای کافی نیست. بنابراین، ضروری است که اقدامات لازم مانند به‌سازی محیط‌های بالینی و آموزش مسائل اخلاقی برای ارتقا بیش‌تر توانایی استدلال اخلاقی پرستاران و دانشجویان پرستاری به‌کار بسته شود تا تصمیمات خود را بر اساس اصول اخلاقی و در سطح پس‌عرفی اتخاذ کنند.