تنش اخلاقی در پرستاران شاغل در مراکز آموزشی -درمانی دانشگاه های علوم پزشکی شمال غرب کشور

یکی از پدیده های مهم در اخلاق پرستاری، تنش اخلاقی است. تنش اخلاقی که پرستاران از آن رنج می برند، یکی از شدیدترین مشکلات روان شناختی است. هدف این مطالعه تعیین تنش اخلاقی از دیدگاه پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شمال غرب ایران است. این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی است که در آن 418 نفر از پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی در شمال غرب کشور در سال 1391 به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای شرکت نمودند برای جمع آوری داده ها از مقیاس استاندارد تنش اخلاقی (mds) با روایی بالا استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل نتایج از روش‌های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، فراوانی و درصد) و آمار استنباطی (آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس یک‌طرفه) استفاده شد. میانگین تنش اخلاقی کلی پرستاران مراکز آموزشی - درمانی شمال غرب کشور 49/148 (انحراف معیار = 93/32) بود و 222 نفر (53 درصد) از پرستاران تنش اخلاقی در سطح شدید داشتند. در بین سه استان، استان زنجان با میانگین 46/152 (انحراف معیار 88/35)، بالاترین میزان تنش اخلاقی و در بین بخش‌ها، بخش مراقبت‌های ویژه با میانگین 72/152 (انحراف معیار 36/33) بالاترین میزان تنش اخلاقی را داشت. از بین متغیرهای مشخصات فردی - اجتماعی پرستاران، استان محل خدمت (01/0p < )، تحصیلات (05/0 p < )، نوع نوبت کاری(05/0p < ) و وضعیت شغلی (05/0p < ) با میزان تنش اخلاقی ارتباط معنی داری داشت.با توجه به تنش اخلاقی بالا در حرفه ی پرستاری، مقابله با تنش اخلاقی توجه زیادی می طلبد. انجام مطالعاتی در مورد عوامل موثر و پیشگویی-کننده‌ی تنش اخلاقی در بخش‌های مختلف و آموزش در مورد راهکارهای مقابله با آن ضروری است.