ابعاد هوش اخلاقی در حرفه‌ی پرستاری یک مطالعه‌ی توصیفی- مقطعی در شرق ایران

هوش اخلاقی یکی از ابعاد هوش است که می تواند چارچوبی را برای عمکلرد صحیح انسان‌ها فراهم آورده و به‌عنوان یک عامل پیش‌بینی کننده‌ی رفتارشان محسوب شود. در این میان عملکرد پرستاران به‌واسطه‌ی ماهیت انسانی و اخلاقی حرفه‌شان از اهمیت خاصی برخوردار است و چه بسا پایبندی آن ها به اصول اخلاقی ضمن ارتقای کیفیت مراقبت، باعث بهبود عملکرد سازمانی نیز شود. لذا با توجه به این‌که عملکرد اخلاقی افراد به میزان زیادی متاثر از معیارهای ذهنی اخلاقی از جمله هوش اخلاقی‌شان است، در مطالعه‌ی حاضر به بررسی هوش اخلاقی در پرستاران پرداخته شده است. مطالعه‌ی توصیفی- مقطعی حاضر بر روی 400 پرستار از بیمارستان‌های آموزشی استان خراسان جنوبی صورت گرفته است. واحدهای مورد پژوهش به روش سرشماری انتخاب شدند. داده ها توسط پرسشنامه‌ی هوش اخلاقی lennik & kiel جمع‌آوری شده و سپس توسط نرم‌افزار spss نسخه‌ی 16 و با استفاده از تست‌های آماری توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج مطالعه حاکی از آن است که نمره‌ی کل هوش اخلاقی 56/0±39/4 (از دامنه‌ی 5-1) بوده است. هم‌چنین، بین هوش اخلاقی و متغیرهای سن و تعداد سال‌های خدمت رابطه‌ی مثبت معنی‌دار وجود دارد (05/0 p < ). سطوح مطلوب هوش اخلاقی در پرستاران می تواند حاکی از اهمیت کسب ارزش‌های اخلاقی نزد آن‌ها و هم‌چنین، به‌طور غیر مستقیم، نمودی از عمکلرد اخلاقی پرستاران در محیط‌های درمانی باشد.