همبستگی حساسیت اخلاقی پرستاران با رفتار مراقبتی آن‌ها

پرستاران در عمل با مسایل اخلاقی چالش‌برانگیزی مواجه می‌شوند و این امر تصمیم‌گیری را برای آن‌ها سخت می‌کند. هدف از این مطالعه تعیین میزان حساسیت اخلاقی پرستاران در تصمیم‌گیری‌های بالینی و همبستگی آن با رفتار مراقبتی آن‌ها در بخش‌های مراقبت‌های ویژه‌ی بیمارستان‌های آموزشی - درمانی بندرعباس در سال 1391 است. این پژوهش مطالعه‌ا‌ی توصیفی - تحلیلی است و همه‌ی پرستاران شاغل در بخش‌های مراقبت‌های ویژه نمونه‌های آن هستند. پرسشنامه‌ی اطلاعات دموگرافیک و زمینه‌ای، پرسشنامه‌ی استاندارد حساسیت اخلاقی پرستاران در تصمیم‌گیری و پرسشنامه‌ی رفتار مراقبتی جهت گردآوری اطلاعات استفاده شدند. اطلاعات با نرم‌افزار spss16 و آمار توصیفی و آزمون‌های من ویتنی یو، کروسکال والیس و همبستگی اسپیرمن تحلیل شدند. میانگین نمره‌ی حساسیت اخلاقی پرستاران90/6 ± 15/70 با حداکثر امتیاز 96 و حداقل امتیاز 49 بود و 6/85 درصد حساسیت اخلاقی متوسط داشتند. میانگین نمره‌ی رفتار مراقبتی پرستاران 62/10 ± 90/108 با حداکثر نمره‌ی 120 و حداقل نمره‌ی 69 محاسبه شد. همبستگی معنی‌داری بین نمره‌ی حساسیت اخلاقی و نمره‌ی رفتار مراقبتی وجود نداشت اما هر دو نمره با بخش محل کار رابطه‌ی معنی‌دار داشتند. بعد میزان احترام به استقلال مددجو با سابقه‌ی شرکت در سمینار یا کارگاه اخلاق پزشکی ارتباط معنی‌دار داشت. میزان حساسیت اخلاقی پرستاران در این پژوهش در حد متوسط بود و با رفتار مراقبتی آن‌ها همبستگی معنی‌داری نداشت. از آنجا که پرستاران در امر مراقبت از بیمار با موقعیت‌های جدی برخورد می‌کنند که نیاز به توانایی‌های اخلاقی در تصمیم‌گیری و عملکرد مناسب دارد، لازم است نسبت به مسایل اخلاقی مربوط به حرفه‌ی خود حساس و آشنا باشند.