پژوهشی کوتاه و نقد مقاله‌ی «قرنطینه‌های ایران در اواخر دوره‌ی قاجار و اوایل دوره‌ی پهلوی»

قرنطینه‌ در ایران، سابقه‌ای طولانی دارد. گسترش بیماری‌های همه‌گیر، زمینه‌ساز ایجاد تشکیلات قرنطینه در ایران شد. در دوره‌ی قاجاریه، قرنطینه در کانون توجه قرار گرفت و در اواخر قرن نوزدهم، تشکیلات قرنطینه در مرزهای ایران تاسیس شد. بر این اساس، طی سالیان اخیر، پژوهش‌هایی متعدد درباره‌ی قرنطینه انجام گرفته است. هدف از پژوهش حاضر، معرفی و نقد مقاله‌ی «قرنطینه‌های ایران در اواخر دوره‌ی قاجار و اوایل دوره‌ی پهلوی» اثر مسعود کثیری و مرتضی دهقان‌نژاد است. این پژوهش، مطالعه‌ای تحلیلی‌انتقادی است که با بهره‌گیری از منابع کتابخانه‌ای به معرفی و ارزیابی مقاله می‌پردازد. مقاله‌ دارای نگارش منسجم ویکپارچه بوده و حاکی از تلاش نویسندگان برای شناساندن مشکلات و موانع اجرای قرنطینه در ایران است. در ساختار مقاله گاهی ارجاع‌دهی‌های نامناسب، اشکالات نگارشی و ابهام در حدود و ثغور دیده می‌شود؛ همچنین، اشاره‌نکردن به تاثیرات جنگ جهانی اول بر شدت بیماری‌های واگیر و قرنطینه و مبهم‌بودن شیوع بیماری‌های واگیر را می‌توان از نقدهای محتوایی و روشی برشمرد. مقاله‌ی نام‌برده، علی‌رغم اینکه توانسته با بررسی قرنطینه در دوره‌ی قاجاریه و پهلوی، مقوله‌ای تازه را به روی پژوهشگران تاریخ پزشکی بگشاید، دچار اشکالاتی ساختاری و محتوایی و روشی است؛ لذا انتظار می‌رود با توجه به اهمیت موضوع نقد در پژوهش‌های علمی و با توجه به تحلیل انجام‌شده درباره‌ی آن مقاله، مطالب پیش رو موجب ارتقاء کیفیت مقالات و اصلاح تولیدات علمی در این حوزه شود.

a short survey and critical review of the paper “quarantines of iran in the end of ghajar and the beginning of pahlavi era”

quarantine has a long history in iran. the spread of epidemic diseases led to the creation of quarantine establishments in iran. during the qajar period, quarantine was taken into consideration, and at the end of the 19th century, quarantine establishments were developed in the borders of iran. accordingly, in recent years, much research has been conducted on quarantine. the present study aimed to introduce and criticize the paper entitled, “quarantines of iran in the end of ghajar and the beginning of pahlavi era” by kasiri and dehghannejad. this analytical-critical study was conducted using library resources to introduce and evaluate the aforementioned paper. the text of the article is coherent and integrated and indicates the authors’ efforts to identify the problems and obstacles to implementing quarantine in iran. concerning the structure of the article, there are instances of inappropriate referencing, writing errors, and ambiguity in the scope and limits. moreover, the failure to mention the effects of world war i on the severity of communicable diseases and quarantine and the vagueness of the prevalence of infectious diseases can be among the criticisms of the content and methodology. although the abovementioned paper could present a new approach to the history of quarantine in iran in the qajar and pahlavi eras for the scholars of the history of medicine, it suffers from several structural, content, and methodological flaws. therefore, given the importance of criticism in scientific studies and according to the analysis of this paper, the results could help enhance the quality of studies and scientific productions in this field.