بررسی ارتباط همدلی با نگرش معنوی در دانشجویان کارشناسی پرستاری شهر تهران

همدلی، یکی از پیش شرط های اساسی پرستاری برای مراقبت موثر از بیمار است. از طرفی، معنویت نیز یک جزء مهم در روابط پرستار و بیمار به شمار می آید. هدف از این مطالعه، تعیین ارتباط همدلی با نگرش معنوی در دانشجویان پرستاری بود. در این مطالعه ی توصیفی و همبستگی، نمونه ها 272 نفر از دانشجویان پرستاری در سه دانشگاه علوم پزشکی شهر تهران بودند که در سال 1396 به روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب شدند. داده ها با استفاده از فرم مشخصات جمعیت شناختی و ابزارهای روا و پایاشده ی همدلی و نگرش معنوی گردآوری، سپس با بهره گیری از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل و آزمون آنالیز واریانس) تحلیل شدند. میانگین نمره ی همدلی دانشجویان 982/106 ±65/14 بود که از میانه ی نمره ی ابزار (60)، بالاتر بود. همچنین، میانگین نمره ی نگرش معنوی آنان 79/115 ± 8/15 بود که از میانه ی نمره ی ابزار (86)، بیشتر گزارش شد. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد، بین همدلی و نگرش معنوی، همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد (r=.265, p=.0001). افزون براین، در میان مشخصات فردی، بین همدلی با جنس، سال تحصیلی، معدل، علاقه به رشته و وضعیت اشتغال، ارتباط معنادار وجود داشت (p < 0.05)؛ به علاوه، بین نگرش معنوی با علاقه به رشته و وضعیت اشتغال نیز ارتباط معنادار به دست آمد (p < 0.05). نتایج پژوهش نیز، از این فرضیه که میان همدلی و نگرش معنوی ارتباط وجود دارد، حمایت می کند. ازآنجاکه بین همدلی و نگرش معنوی در دانشجویان پرستاری ارتباط معنادار وجود داشت، به نظر می رسد با ارتقای نگرش معنوی دانشجویان پرستاری، همدلی آنان نیز افزایش می یابد.