در مواقع اورژانس، کدامیک تعیین‌کننده است؟ اتونومی بیمار یا تصمیم پزشک: بررسی یک نمونه‌ی بالینی

مردی 62 ساله با شکایت استفراغ خونی مکرر، 48 ساعت قبل به اورژانس مراجعه کرده است. بیمار بستری و اقدامات لازم انجام شده و در مدت 24 ساعت شش واحد خون دریافت کرده است. بیمار تحت آندوسکوپی قرار گرفته اما تلاش آندوسکوپیک برای توقف خونریزی موفق نبوده است. جراح مشاور، بیمار را ویزیت و لاپاراتومی اورژانس را ضروری دانسته است. بیمار هوشیار است و از انجام عمل جراحی امتناع می ورزد. وضعیت همودینامیک بیمار پایدار نیست و خونریزی گوارشی ادامه دارد. برای کادر پزشکی و مسئولان بیمارستان این سوال مطرح است که وظیفه ی آنان چیست؟ آیا باید با احترام به انتخاب بیمار، شاهد پیشرفت بیماری و تشدید وخامت حال بیمار باشند؟ آیا می توانند با استناد به ممانعت بیمار از انجام اقدامات درمانی، او را از بیمارستان ترخیص نمایند؟ یا اینکه می توانند با استفاده از ظرفیت ها و حمایت های قانونی، اقدامات تشخیصی درمانی صحیح را علی رغم مخالفت بیمار انجام دهند؟ در این شرایط چگونه می توان اصل اتونومی و اصول سودرسانی و عدم اضرار را به طور همزمان رعایت کرد؟ در این مقاله با بررسی این موضوع که از معضل های حوزه ی اخلاق پزشکی است، درباره ی ملاحظات اخلاقی، قانونی و جنبه های مرتبط با آن ها بحث و بررسی شده است.

Which Is The Most Determinative In Emergency Cases? Patient Autonomy or Physician's Decision: A Clinical Case-Study

A 62yearold man referred to the emergency department 48 hours ago with chief complaint of repeated bloody vomiting. The patient is admitted and the necessary measures are taken. Within 24 hours, he received 6 units of blood. The patient has undergone endoscopy, but endoscopic endorsement has failed to stop the bleeding. The surgeon consulted and visited the patient. He considered urgent emergency laparotomy. The patient is alert and refuses surgery. The hemodynamic status of the patient is not stable and gastrointestinal bleeding continues. These questions are posed to medical staff and hospital managers: What is our duty rdquo;? Should we respect the choice of the patient and witness the progress of the disease and deterioration of the patient's condition ? Can he be discharged from the hospital on the basis of the patient's refusal to take medical treatment ? Can we take appropriate diagnostic and therapeutic measures with the use of legal capacity and support despite patient rsquo;s opposition? How can one regard autonomy, beneficence, and nonmaleficence at the same time, in this situation ? In this study, which is one of the problems of medical ethics, the ethical, legal, and health aspects of the presented patient are discussed.