تاثیر کارگاه اخلاق پزشکی بر دانش و صلاحیت اخلاقی دانشجویان پزشکی سال چهارم دانشگاه علوم پزشکی شیراز

​ امروزه به علت پررنگ ترشدن کرامت و شان انسانی و افزایش آگاهی بیماران، روش های سنتی آموزش اخلاق پزشکی نمی تواند جوابگوی نیاز افراد در زمینه ی رعایت اخلاق پزشکی باشد. در این پژوهش مقطعی، تاثیر کارگاه های آموزشی اخلاق پزشکی، بر میزان یادگیری و تغییر دیدگاه چهل نفر از دانشجویان پزشکی سال چهارم، بررسی شد. در ابتدا و انتهای کارگاه اخلاق، پرسش نامه ی سنجش اهمیت مولفه های اخلاق پزشکی، خود ارزیابی از نظر رفتار اخلاقی و خودارزیابی کلی برای بررسی میزان اخلاق حرفه ای ارائه شد. نتایج حاصل از بررسی این پرسش نامه ها نشان داد میانگین نمره ی دانشجویان در زمینه ی میزان اهمیت مولفه های اخلاق پزشکی (پرسش نامه ی شماره ی 1) بعد از کارگاه، بیشتر از قبل از آن بوده است (p = 0.002) و از نظر آماری، تفاوتی معنا دار میان این دو مرحله وجود دارد؛ ولی درباره ی خود ارزیابی رفتار اخلاقی (p = 0.64) و خود ارزیابی کلی میزان رعایت اخلاق حرفه ای ((p = 0.48)، بین میانگین نمره ی دانشجویان، قبل و بعد از کارگاه، تفاوت آماری معنا داری دیده نشد. آنچه از تحلیل لاگ بوک ها به دست آمد، بیانگر آن بود که موضوعاتی همچون: رازداری، رضایت آگاهانه و شرایط ارائه ی خبر بد، برای دانشجویان به خوبی تفهیم شده و موضوعاتی مانند همدلی با بیمار، احترام به وضعیت روحی او، برخورد با بیمار ایدزی، آگاه ساختن بیمار از بیماری و سیر درمان و قبول اشتباه از سمت پزشک یا پرسنل و عذرخواهی از بیمار، به طور ناقص، در کانون توجه دانشجویان بوده است. آموزش اخلاق فقط در کارگاه اخلاق، آن هم تنها در شروع مقطع بالینی کافی نیست؛ بلکه باید، به صورت فعال، در بیمارستان و بر بالین بیمار نیز آموزش داده شود.