بررسی عملکرد حفظ حریم شخصی بیماران در دانشجویان کارآموز و کارورز دانشکده‌ی پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر سال 1395

حفظ حریم شخصی یکی از اساسی ترین حقوق بیماران است که برگرفته از لزوم احترام به شان و منزلت انسانی است. با توجه به اینکه دانشجویان امروز پرستاران فردا هستند که در زمان تحصیل و پس از آن با بیماران در تعامل و ارتباط مستقیم خواهند بود، بررسی عملکرد آن ها در خصوص رعایت حریم شخصی بیماران امری ضروری است؛ لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی عملکرد حفظ حریم شخصی بیماران در دانشجویان کارآموز و کارورز پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر صورت پذیرفته است. این پژوهش یک مطالعه ی توصیفی و مقطعی است. 283 نفر از دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر دارای ویژگی ورود به مطالعه به صورت تمام شماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش نامه ی روایی و پایایی شده ی حریم شخصی حیدری (1379) بود. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار spss 23 و با به کارگیری آزمون های تی تست و آنوا انجام شد. نتایج مطالعه نشان داد که میانگین نمره ی حفظ حریم شخصی بیمار 11/97 ± 90/42 بود. عملکرد دانشجویان در بعد فضای شخصی، قلمرو انسانی و به طور کلی حریم شخصی بیمار خوب بود. بین میانگین عملکرد دانشجویان کارآموز و کارورز در بعد قلمرو انسانی (p-value = 0.002) و حفظ حریم شخصی بیمار تفاوت آماری معناداری وجود داشت (p-value = 0.018). بین فاکتورهای جمعیت شناختی مقطع تحصیلی، قومیت و شغل دانشجویان با حفظ حریم شخصی بیمار نیز تفاوت آماری معنی دار بود. ازآنجاکه عملکرد دانشجویان در خصوص رعایت حریم شخصی بیماران در حد خوب بود، مسئولان و استادان بالینی باید برای حفظ وضعیت موجود، برنامه ریزی و اقدامات لازم را مدنظر قرار دهند.