تاثیر تمرین شنا بر فعالیت متالوپروتئنیاز2 و سطوح فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا بافت کبد موش های صحرایی دیابتی شده با آلوکسان

مقدمه و هدف: بیماری کبدی در دیابت نوع 2 رواج دارد و فعالیت ورزشی در پیشگیری و درمان آسیب کبدی ناشی از دیابت موثر است. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین شنا بر فعالیت ماتریکس متالوپروتئنیاز 2 (mmp-2) و سطوح فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا (tnf- alpha) در بافت کبد موش های صحرایی دیابتی شده با آلوکسان بود. مواد و روش ها: در این تحقیق تجربی، 28 سر موش صحرایی نر ویستار به صورت تصادفی به 4 گروه (7 تایی) کنترل، دیابت، تمرین، دیابت+ تمرین تقسیم شدند. دیابت با تزریق درون صفاقی آلوکسان (یک دوز،90 میلی گرم/کیلوگرم) القا شد. حیوانات با تمرین شنا به مدت 6 تا 30 دقیقه در روز به مدت 8 هفته ورزش داده شدند و 48 ساعت پس از آخرین مداخله ها کشته شدند و فعالیت کبدی mmp-2 و سطوح tnf- alpha به ترتیب به روش های زیموگرافی و الایزا تعیین شد. از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه برای تجزیه و تحلیل دادها استفاده شد (0.05>p). نتایج: یافته ها نشان داد متعاقب القای دیابت، فعالیت mmp2 و سطوح tnf- alpha کبدی در موش های صحرایی افزایش یافت (0.05>p) درحالی که 8 هفته تمرین شنا منجر به کاهش معنی دار سطوح tnf alpha; و فعالیت mmp2 در بافت کبد موش های صحرایی دیابتی شد (0.05>p). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین منظم شنا می تواند به واسطه کاستن از فعالیت mmp-2 و سطح بیان tnf- alpha در موش های صحرایی دیابتی تا حدودی از آسیب کبدی ناشی از دیابت جلوگیری کند.