تاثیر هشت هفته تمرینات منتخب تای‌چی بر تعادل ایستا و پویای زنان مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس با تاکید بر تیپ بدنی مزومورف و اندومورف (تحقیق کارآزمایی بالینی)

مقدمه و هدف: تیپ بدنی متفاوت عاملی برای میزان تاثیرگذاری برنامه های تمرینی بر افراد است. این مطالعه با هدف تاثیر هشت هفته تمرینات تای چی بر تعادل ایستا و پویای بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس با تیپ بدنی مزومورف و اندومورف انجام شد.مواد و روش ها: در یک مطالعۀ کارآزمایی بالینی، 48 بیمار مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس به صورت هدفمند انتخاب شدند. سپس بیماران به صورت تصادفی به دو گروه 24نفری (گروه تای چی و گروه کنترل) با دو زیرگروه 12نفری با تیپ بدنی مزومورف و اندومورف تقسیم شدند. برای برآورد تعادل آزمودنی ها دستگاه تعادل سنج بایودکس استفاده شد. سپس آزمودنی های گروه تجربی به مدت 8 هفته تمرینات تای را انجام دادند. برای تجزیه وتحلیل نتایج از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) در سطح معنی داری 05/ 0p le; استفاده شد.نتایج: بین میزان تعادل ایستا و تعادل پویای گروه کنترل با تجربی تفاوت معنادار مشاهده شد. بهبود وضعیت تعادل ایستای تیپ بدنی اندومورف بیشتر از تیپ بدنی مزومورف در گروه تمرینات تای چی مشاهده شد که به معنای اثر بخش بودن بیشتر این تمرینات بر روی تعادل تیپ بدنی اندومورف می باشد؛ درحالی که علی رغم بهبود بیشتر تعادل پویای تیپ اندومورف نسبت به مزومورف در گروه تمرینات تای چی، تفاوت معناداری بین تیپ اندومورف و مزومورف در پس آزمون دیده نشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر تمرینات تای چی به عنوان یک روش مداخله ایی تاثیرگذار باعث بهبود تعادل ایستا و پویای بیماران مبتلا به ام اس با تیپ بدنی اندومورف و مزومورف می شود؛ درحالی که تاثیر این تمرینات بر تیپ بدنی اندومورف بیشتر بوده است.