بررسی اثر تزریق داخل صفاقی عصارۀ هیدروالکلی دارچین (cinnamomum zeylanicum) بر یادگیری اجتنابی غیرفعال در موش‌های نر آلزایمری‌شده توسط استرپتوزوتوسین

مقدمه و هدف: بیماری آلزایمر یکی از شایع ترین بیماری های نورودژنراتیو می باشد که در آن نورون ها، به ویژه در نواحی مرتبط با اعمال شناختی، موردتخریب قرار می گیرند. این بیماری علت مهم دمانس پیری است که با تخریب نورونی و زوال شناختی، به ویژه در سنین پیری مشخص می شود. در گذشته، درمان های دارویی زیادی برای بیماری آلزایمر معرفی شده اند که علی رغم ایجاد تحول زیاد، به طور کامل موفق نبوده اند. ازاین رو در این تحقیق، تاثیر تزریق داخل صفاقی عصارۀ دارچین بر مرحلۀ تثبیت حافظه در موش های صحرایی آلزایمری شدۀ نر نژاد ویستار موردبررسی قرار گرفته است.مواد و روش ها: تعداد 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در 5 گروه تقسیم شدند: 1. گروه دست نخورده (intact)؛ 2. گروه کنترل دی متیل سولفوکسید (dmso)؛ 3. گروه شاهد دی متیل سولفوکسید ـ مایع مغزی نخاعی(csf)؛ 4. گروه دریافت کنندۀ دی متیل سولفوکسید و استرپتوزوتوسین (با دُز mg/kg 5/1)؛ 5. گروه دریافت کنندۀ استرپتوزوتوسین (stz) به صورت داخل بطن مغزی و عصارۀ دارچین با دُز mg/kg 125 به صورت داخل صفاقی. جهت ایجاد مدل آلزایمری داروی استرپتوزوتوسین به درون بطن های مغزی تزریق گردید و پس از آن، به مدت 4 روز موش های صحرایی آلزایمری تحت درمان با عصارۀ دارچین به صورت داخل صفاقی قرار گرفتند. جهت ارزیابی، یادگیری و حافظه در موش های صحرایی از طریق آزمون یادگیری اجتنابی غیرفعال بررسی شد.نتایج: تزریق داخل بطنی استرپتوزوتوسین موجب آسیب شدید یادگیری و حافظه در موش های صحرایی شد و عصاره دارچین سبب بهبود یادگیری در حیوانات آلزایمری گردید (p<0.001).نتیجه گیری: نتایج کلی این پروژه نشان داد که عصارۀ دارچین منجربه درمان ضایعات شناختی در بیماری آلزایمر می شود.