تاثیر تمرینات مقاومتی با و بدون تزریق ‌تستوسترون ‌بر سطوح ‌نسفاتین-1 پلاسمایی موش‌های ‌نر بالغ‌

مقدمه و هدف: نسفاتین-1 پپتید موثر در تنظیم تعادل انرژی است که بررسی تغییرات آن در اثر فعالیت بدنی، دارای اهمیت است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات مقاومتی با و بدون تزریق تستوسترون بر سطوح نسفاتین-1 پلاسمایی موش های نر بالغ است. مواد و روش ها: بدین منظور چهل سر موش با دامنۀ سنی تقریبی ده هفته، از نژاد ویستار با دامنۀ وزنی 205 تا 265 گرم به چهار گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه تستوسترون، گروه تمرین مقاومتی، گروه تمرین مقاومتی توام با تزریق تستوسترون به صورت تصادفی. در گروه تستوسترون و گروه تمرین مقاومتی توام با تزریق تستوسترون، سه روز در هفته یک میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، تزریق تستوسترون انجام می شد. پروتکل تمرین مقاومتی شامل پنج جلسه تمرین در هفته (به مدت دوازده هفته) روی نردبان بود و موش ها باید ده تکرار را با وزنۀ موردنظر انجام می دادند. نتایج: یافته ها نشان می دهد که مقادیر نسفاتین-1 در گروه تمرین مقاومتی و گروه تمرین مقاومتی توام با تزریق تستوسترون در مقایسه با گروه کنترل، به طور معنا داری افزایش یافته است (05/0>p). همچنین، در گروه تمرین مقاومتی در مقایسه با گروه تستوسترون، تغییرات معنا داری در مقادیر نسفاتین-1 مشاهده شده است (05/0>p). بر خلاف آن، تغییرات مقادیر نسفاتین-1 در گروه تمرین مقاومتی توام با تزریق تستوسترون نسبت به گروه تستوسترون معنادار نبود (05/0˃p). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر از سودمندی غیرقابل انکار تمرین مقاومتی در افزایش نسفاتین-1 حمایت می کند و تمرینات ورزشی را می توان برای تنظیم اشتها و انرژی مصرفی استفاده کرد. از آنجا که مطالعۀ حاضر از اولین پژوهش های انجام شده درمورد اثر تمرینات ورزشی توام با تزریق تستوسترون بر روی سطوح پلاسمایی نسفاتین-1 است، مطالعات بیشتری در این زمینه برای نتیجه گیری دقیق تر لازم است.