اثر تجویز درون‌صفاقی عصاره هیدروالکلی گل‌های حرارت‌دیده و حرارت‌ندیده و عصاره هگزانی گل‌های حرارت‌دیده پایه ماده گیاه شاهدانه (cannabis sativa) بر درد در موش صحرایی

مقدمه و هدف: گیاه شاهدانه منبع کانابینوییدهای گیاهی است و از مهم‌ترین این ترکیبات می‌توان به tetrahydrocannabinolic acid و cannabidiolic acid اشاره کرد که با تاثیر بر سیستم اندوکانابینوییدی، اثراتی را بر اضطراب، صرع و تهوع دارند. این تحقیق به ‌بررسی اثرات تجویز داخل صفاقی عصاره‌های هیدروالکلی و هگزانی گل‌های پایه ماده شاهدانه که دارای حداکثر کانابینوییدهاست، بر درد حرارتی و شیمیایی پرداخته است. علاوه‌براین، تاثیر عامل حرارت نیز بر اثرات فیزیولوژیک این کانابینوییدهای گیاهی بر درد مورد آزمایش قرار گرفته است.مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار (250تا200گرم) در گروه‌های کنترل، شم، عصاره هیدروالکلی گل‌های حرارت‌دیده با دوزهای mg/kg 50 و 10، 1، عصار‌ه هیدروالکلی گل‌های حرارت‌ندیده با دوز mg/kg 50 و عصاره هگزانی گل‌های حرارت‌دیده با دوز mg/kg 50 دسته‌بندی شدند. برای سنجش شدت درد شیمیایی، از آزمون فرمالین و برای سنجش آستانه درد حرارتی، از آزمون tail flick استفاده گردید.نتایج: تجویز درون‌صفاقی دوز mg/kg 50 عصاره هگزانی گل‌های حرارت‌دیده در مقایسه با سایر عصاره‌ها، اثر کاهشی بسیار قابل‌توجهی بر فاز اول و دوم آزمون فرمالین و بر آستانه درد حرارتی داشت.نتیجه‌گیری: احتمالاً کانابینوییدهای دکربوکسیله که توسط هگزان به‌میزان بیشتری استخراج می‌گردند، تمایل اتصالی بیشتری به گیرنده‌های cb1 و trpv1 در مسیر درد دارند و به‌ترتیب، موجب مهار آزادسازی میانجی‌های موثر بر پردازش درد و غیرحساس نمودن گیرنده‌های مسیر درد می‌گردد، همچنین موجب مهار عوامل تجزیه‌گر کانابینوییدهای درون‌زاد نیز می‌شوند.