بررسی میزان گیر کلاسپ‌های کرم کبالت در مقابل مینا و ترمیم‌های کامپوزیتی

مقدمه و هدف: استفاده از کامپوزیت برای تغییر کانتور دندان پایه به‌منظور بهبود میزان گیر بازوی نگهدارنده پروتز پارسیل به‌عنوان یک روش غیرتهاجمی مورد توجه قرار دارد. دراین راستا، تحقیق حاضر با هدف تعیین میزان نیروی لازم برای غلبه بر retention بازوی نگهدارنده‌ قرار‌گرفته در اندرکات‌های ایجاد‌شده با کامپوزیت روی دندان‌های پایه انجام شد.مواد و روش‌ها: در یک تحقیق تجربی-آزمایشگاهی، 20 دندان پرمولر اول طوری در دو گروه قرار گرفتند که بی‌دندانی پارسیل با ساپورت دندانی را شبیه‌سازی کنند. کامپوزیت رزین برای recontouring دندان‌های پایه در سطح باکال و ایجاد اندرکارت 25/0 میلی‌متری به‌کار برده شد. دندان‌های گروه کنترل نیز با سطح دارای مینای دست‌نخورده و با زاویه‌ای مانت شدند که اندرکات 25/0 میلی‌متری در سطح باکال ایجاد شود. فریم‌ورک کروم کبالت با دو عدد کلاسپ t-bar ساخته شد. هر دو گروه، توسط دستگاه zwick/roellz تحت نیروی تکرار‌شونده 4500 سیکل قرار گرفتند. نیروی برداشت قبل از انجام حرکات گذاشت و برداشت در 500 و 1000 و 1500 سیکل و بعد از آن پس از هر 1000 حرکت اندازه‌گیری شد. میانگین نیرو در دو گروه، در هر مرحله با استفاده از آزمون mann-whitney u مورد قضاوت آماری قرار گرفت.نتایج: از‌دست‌رفتن باند کامپوزیت در هیچ‌یک از دندان‌ها مشاهده نشده و در زمان اولیه، بیشترین و کمترین میزان نیرو در گروه کامپوزیت رزین مشاهده گردید (5/17 و 75/3 نیوتن). اختلاف معنی‌داری در مقادیر نیروهای برداشت در دو گروه بعد از 500 سیکل و پس از انجام آزمون مشاهده گردید (008/0p < ) . همچنین، از‌دست‌رفتن گیر کلاسپ نگهدارنده در گروه مینای دست‌نخورده، 3 برابر کمتر از گروه ترمیم‌شده با کامپوزیت بوده است (%8/15در برابر%65/53).نتیجه‌گیری: درمجموع، نیروهای موردنیاز برای برداشت فریم‌ورک بعد از 4 سال استفاده از پروتز در گروه دندان‌های با مینای طبیعی 3 برابر بیشتر از گروه ترمیم‌شده با کامپوزیت بوده و استفاده از رزین‌ها برای به‌دست‌آوردن گیر در کلاسپ‌های پروتز پارسیل متحرک در شرایط استفاده از روش‌های محافظه‌کارانه‌‌تر می‌تواند کمک‌کننده و مفید باشد.