اثرات آنتی‌اکسیدانی عصاره هیدروالکلی گیاه ماریتیغال (silymarin) بر پاسخ مارکرهای استرس اکسیداتیو ناشی از یک جلسه فعالیت وامانده‌ساز هوازی در مردان فعال

مقدمه و هدف: ماریتیغال دارای ویژگی‌های آنتی‌اکسیدانی و پایدارکننده غشای سلولی و تنظیم‌کننده نفوذپذیری سلول است. این مطالعه به‌منظور تعیین اثر مکمل‌دهی کوتاه‌مدت عصاره دانه گیاه ماریتیغال بر پاسخ برخی از مارکر‌های آنتی‌اکسیدانی (gpx وsod) و شاخص استرس اکسیداتیو (mda) در سرم مردان فعال، پس از یک جلسه فعالیت وامانده‌ساز هوازی انجام شد.مواد و روش‌‌ها: بیست مرد فعال (با میانگین سنی 11/2? 09/25 سال، درصد چربی 94/1? 56/13 و اکسیژن مصرفی بیشینه 88/4 ± 51/50 میلی‌لیتر/کیلوگرم/دقیقه، در قالب طرح‌ نیمه‌‌تجربی و دوسویه ‌کور، در دو گروه 10نفری سیلی‌مارین و دارونما (6 میلی‌گرم به‌ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در روز) قرار گرفتند. پس از مکمل‌دهی 14روزه، آزمودنی‌ها در یک پروتکل فعالیت وامانده‌ساز هوازی (دویدن روی نوارگردان در شیب صفر درجه با شدت 70-65درصد ضربان قلب ذخیره تا حد وامانده‌گی) شرکت نمودند. تغییرات شاخص‌های موردمطالعه، طی چهار مرحله (حالت پایه، پس از دوره مکمل‌دهی، بلافاصله و یک ساعت پس از فعالیت ورزشی) اندازه‌گیری شد. نتایج: نتایج حاکی است که مکمل‌دهی 14روزه سیلی‌مارین در حالت پایه، موجب افزایش معنی‌دار در ظرفیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی (gpx و sod) می‌گردد (01/0p?). ازطرفی، انجام فعالیت وامانده‌ساز هوازی، به‌ترتیب باعث کاهش معنی‌دار توان آنتی‌اکسیدانی و افزایش معنی‌دار شاخص استرس اکسیداتیو (mda) می‌شود (05/0p?)؛ درحالی‌که سطوح افزایش‌یافته مارکر‌های استرس اکسیداتیو گروه دارونما، به‌طور معنی‌داری بیشتر از گروه سیلی‌مارین بود (01/0p?).نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های حاضر می‌توان چنین نتیجه گرفت که احتمالاً مکمل‌دهی سیلی‌مارین می‌تواند با افزایش ظرفیت آنتی‌اکسیدانی پایه، از تغییرات نامطلوب شاخص‌ آسیب استرس اکسیداتیو ناشی از انجام یک جلسه فعالیت وامانده‌ساز هوازی در مردان فعال بکاهد.