تشدید تشنجات ناشی از انفوزیون وریدی پنتیلن‌‌تترازول توسط عصاره آبی‌الکلی نپتامنتوییدس در موش کوچک آزمایشگاهی

مقدمه و هدف: مصرف تکراری اسطوخودوس در طب سنتی ایران برای برخی از اختلالات عصبی، ازجمله صرع توصیه شده است. در ایران هم لوندولا افیشینالیس‌ وارداتی و هم نپتامنتوییدس بومی با نام اسطوخودوس شناخته می‌شوند. علی‌رغم وجود گزارشاتی مبنی ‌بر اثرات ضد صرعی و آنتی‌اکسیدانی لوندولا افیشینالیس، از این نظر هیچ گزارشی درباره نپتامنتوییدس در دسترس نیست؛ لذا این مطالعه به‌منظور بررسی اثر ضد صرعی و آنتی‌اکسیدانی عصاره نپتامنتوییدس بر تشنج ناشی از تزریق داخل وریدی زمان‌بند پنتیلن‌‌تترازول (ptz) در موش طرح‌ریزی شد.مواد و روش‌ها: مدل تشنجی توسط انفوزیون داخل وریدی زمان‌بند ptz در نظر گرفته شد و اثر ضد تشنجی و آنتی‌اکسیدانی ده روز پیش درمان با نپتامنتوییدس مطالعه گردید. ptz توسط کاتتر ورید دمی تجویز شد و دوز آستانه ptz از روی زمان لازم برای ایجاد تشنجات کلونیک، وزن بدن حیوان و میزان حجم انفوزیون ptz تعیین گردید. دیازپام به‌عنوان یک داروی ضد صرع به‌منظور مقایسه تست شد.نتایج: برخلاف دیازپام، نپتا خصوصیات ضد صرعی نشان نداد؛ زیرا نه‌تنها دوز آستانه تشنج ptz را افزایش نداد که در دوزهایی آن را کاهش داد. یعنی نپتا به‌طور معنا‌داری استعداد ابتلا به صرع را افزایش داد (0.05p < ). نپتا موجب افزایش معنا‌دار سطح no مغز نسبت‌ به گروه کنترل شد (0.05p < )، اما بر میزان mda بی‌اثر بود.نتیجه‌گیری: این مطالعه بیان می‌کند نپتامنتوییدس نه‌تنها از ایجاد تشنجات جلوگیری نکرد، بلکه استعداد ابتلا به آن را افزایش داد. همچنین باتوجه‌به افزایش no توسط نپتا، احتمالاً بتوان نیتریک‌اکساید را یک عامل پیش‌برنده صرع معرفی کرد.