اثر درمانی ترکیب کافیین و گلی‌بنکلامید بر چربی‌ها و گلوکز سرم موش های صحرایی دیابتی نوع 2

مقدمه و هدف: بهبود متابولیسم گلوکز و کاهش ریسک ابتلا به دیابت نوع 2 بر اثر مصرف کافیین گزارش‌شده‌است. امروزه گلی بنکلامید به‌طور شایع در درمان دیابت استفاده‌می‌شود. هدف از این مطالعه، بررسی اثر درمانی ترکیب کافیین و گلی بنکلامید بر میزان قند و چربی‌های سرم در موش‌های دیابتی نوع 2 بوده‌است.مواد و روش ها: در این مطالعه، 32 موش صحرایی نر به چهار گروه «دیابتی، دیابتی درمان‌شده با گلی‌بنکلامید، کافیین، ترکیب گلی بنکلامید و کافیین» تقسیم‌شدند. دوز دارویی گلی بنکلامید 285/0 میلی‌گرم‌برکیلوگرم و کافیین 100 میلی‌گرم‌برکیلوگرم و دوز ترکیب درمانی 50 درصد دوزهای پیشین بود. دیابت از طریق تزریق 60 میلی‌گرم‌برکیلوگرم استرپتوزوسین به‌صورت تک‌دوز القاشد. درمان پس از اثبات دیابت تا روز شانزدهم ادامه‌یافت. میزان گلوکز سرم و پروفایل چربی موش‌ها در پایان دوره، مورد بررسی قرارگرفت.نتایج: تحقیق حاضر نشان‌داد که ترکیب درمانی گلی بنکلامید و کافیین با 50 درصد دوز درمانی، سبب کاهش معنادار گلوکز سرم نسبت‌به گروه کنترل در روزهای چهارم، نهم و شانزدهم شد (05/0 p < ). درمان ترکیبی، سبب کاهش معنادار تری گلسیرید و افزایش معنادار hdl و نسبت hdl به ldl سرم شد(05/0 p < )؛ درحالی‌که این تغییرها در گروه های تحت درمان با گلی‌بنکلامید و کافیین به‌تنهایی مشاهده‌نشد.نتیجه گیری: درمان ترکیبی گلی بنکلامید و کافیین، سبب بهبود کنترل گلوکز سرم شده، می‌تواند ایجاد تغییرهایی مفید و بارز را در میزان تری گلسیرید و hdl سرم موش های دیابتی درپی‌داشته‌باشد.