اثر نوروپروتکتیوی استیل ال‌کارنیتین، پس از ضایعه فشار مکانیکی طناب نخاعی موش صحرایی بالغ

مقدمه و هدف: درمان ضایعه نخاعی به‌رغم درمان های رایج حمایتی، افقی وسیع از سلول درمانی و رویکردهای فارماکولوژیک را پیش‌رودارد. به‌منظور بررسی یکی از رویکردهای فارماکولوژیک ممکن، استیل ال کارنیتین انتخاب‌شد. اثر استیل ال کارنیتین پس از ضایعه فشار مکانیکی طناب نخاعی موش صحرایی بالغ به‌وسیله شمارش تعداد سلول‌های عصبی و نوروتروفین bdnf و بیان گیرنده p75 بررسی‌شد. مواد روش‌ها: 16 موش صحرایی بالغ به چهار گروه تقسیم‌شدند: 1. لامینکتومی و تزریق داخل‌صفاقی استیل ال‌کارنیتین؛ 2. لامینکتومی و تزریق داخل‌صفاقی استیل ال‌کارنیتین و اعمال فشار مکانیکی بر نخاع؛ 3. لامینکتومی و تزریق داخل‌صفاقی سرم فیزیولوژی و4. لامینکتومی و اعمال فشار مکانیکی به نخاع به همراه تزریق داخل‌صفاقی سرم فیزیولوژی. پس از چهار هفته تزریق روزانه داخل‌صفاقی، موش‌ها کشته‌شدند. مورفومتری شمارش سلول‌های عصبی نخاع با استفاده از رنگ آمیزی کرسیل فست ویولت انجام‌شد. بررسی بیان گیرنده p75 و نوروتروفین bdnf با روش ایمنوهیستوشیمیایی انجام‌گرفت. نتایج: نتایج مورفومتری، کاهش تعداد سلول‌های عصبی- حرکتی نخاع به‌دنبال فشار مکانیکی را نشان‌داد. استیل ال کارنیتین، کاهش مرگ سلول‌های عصبی و افزایش نوروتروفین مربوط، پس ضایعه نخاعی را سبب‌شد.نتیجه گیری: استیل ال کارنیتین با آثار نوروپروتکتیوی که ممکن است ناشی از خواص ضدالتهابی و نوروتروفیکی آن و همچنین فعالیت آنتی اکسیدانی آن باشد، به‌احتمال، کاهش مرگ سلول‌های عصبی و افزایش بیان نوروتروفین و سایر گیرنده ها نظیر تیروزین کیناز و کاهش استرس اکسیداتیو پس از ضایعه فشاری نخاع را سبب‌می شود.