اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی در کاهش احساس تنهایی و افسردگی زنان مطلقه

مقدمه و هدف: پدیده طلاق در جامعه‌ ما رو به فزونی است و گاه، آسیب‌هایی جبران‌ناپذیر مانند احساس تنهایی و افسردگی در زنان مطلقه ایجادمی‌ کند؛ ازاین رو، این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های ارتباطی در کاهش احساس تنهایی و افسردگی زنان مطلقه تحت پوشش کمیته امداد شهرستان شاهرود انجام گرفت. مواد و روش‌ها: طرح این پژوهش از نوع آزمایشی با روش پیش آزمون – پس آزمون با یک گروه کنترل بود. از میان 90 نفر خانم مطلقه مددجوی کمیته امداد شهر شاهرود که براساس معیارهای سنی، تعداد فرزندان و تحصیلات، همتا شده بودند، تعداد 40 نفر به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به تصادف در دو گروه کنترل و آزمایش قرارداده شدند. روی افراد گروه آزمایش ده جلسه آموزش مهارت‌های ارتباطی اجرا شد و سپس از دو گروه آزمایش و کنترل، پس آزمون گرفته شد. به منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسش نامه‌های افسردگی، احساس تنهایی و سنجش مهارت‌های ارتباطی استفاده و تحلیل داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تک متغیره انجام شد.نتایج: نتایج نشان دادند که آموزش مهارت‌های زندگی در کاهش افسردگی موثر است ولی تاثیری معنادار بر احساس تنهایی ندارد؛ همچنین آموزش مهارت‌های ارتباطی بر بهبود توانایی ارتباط غیررکلامی و مهارت ارتباطی زنان مطلقه نیز موثر بوده است. در مرحله پیگیری با کنترل اثر پیش‌آزمون، دو گروه در متغیر افسردگی و خرده مقیاس‌های مهارت شنیداری، ارتباط غیرکلامی و ارتباط، تفاوتی معنادار نشان دادند. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش، این طور نتیجه گرفته شد که آموزش مهارت های ارتباطی در کاهش احساس افسردگی، ارتباط غیرکلامی و بهبود مهارت ارتباط زنان مطلقه تاثیرگذار است.