مقایسه مقاومت آنتی‌بیوتیکی اشرشیاکلی جداشده از ادرار بیماران بزرگسال با توجه به جنس، سن و نوع پذیرش

مقدمه و هدف: عفونت دستگاه ادراری، یکی از شایع ترین عفونت های باکتریایی است و اشرشیاکلی، شایع ترین عامل آن است. هدف از این مطالعه، بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه‌های اشرشیاکلی از ادرار بیماران بزرگسال (15 سال و بالاتر) دارای علایم عفونت ادراری در بیمارستان پارس تهران به منظور تعیین موثرترین دارو در موارد درمان تجربی این عفونت‌ها بود. مواد و روش‌ها: نتیجه آزمایش تعیین حساسیت آنتی‌بیوتیکی به دست آمده با روش دیسک دیفیوژن برای جدایه‌های اشرشیاکلی از ادرار بیماران، طی دوره ای سه ماهه از اول فروردین تا آخر خرداد 1392 مورد بررسی قرارگرفت. نتایج: فراوانی مقاومت آنتی‌بیوتیکی جدایه‌های اشرشیاکلی (562 جدایه) به آمپی‌سیلین 3/80 درصد، کوتریموکسازول 4/61 درصد، سیپروفلوکساسین 7/48 درصد، سفازولین 1/46 درصد، سفپیم 8/45 درصد، سفتریاکسون 5/42 درصد، توبرامایسین 7/28 درصد، سفتازیدیم 3/27 درصد، جنتامایسین 1/24 درصد، نیتروفورانتویین 2/2 درصد، پیپراسیلین- تازوباکتام 4/1 درصد، آمیکاسین 5/0 درصد و کلیستین 4/0 درصد بود. مقاومت به مروپنم دیده نشد و 1/42 درصد از جدایه‌های اشرشیاکلی، دارای بتالاکتامازهای وسیع‌الطیف بودند. مقاومت بیشتر به اغلب آنتی‌بیوتیک‌ها در اشرشیاکلی جداشده از مردان نسبت به زنان، بیماران بستری نسبت به سرپایی و افراد دارای سن بیشتر نسبت به افراد جوان تر دیده شد که اختلاف برای برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها از نظر آماری، معنی‌دار بود (p value < 0.05). نتیجه‌گیری: با توجه به فراوانی بالای مقاومت به آمپی‌سیلین و کوتریموکسازول در اشرشیاکلی جداشده از ادرار به نظرمی‌رسد که این داروها برای درمان تجربی بالغان مبتلا به عفونت دستگاه ادراری، مناسب نیستند.