مقایسه روش فنوتیپی سفوکسیتین دیسک دیفیوژن و PCR ژن mecAبرای شناسایی استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی‌سیلین

مقدمه و هدف: استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین، یکی از عوامل بیماری زای مهم در عفونت های حاصل از استافیلوکوکوس اوریوس است. در سال‌های اخیر، clsi ((clinical and laboratory standards institute در مواردی که از دیسک دیفیوژن برای شناسایی ایزوله های مقاوم به متی‌سیلین استفاده می شود، دیسک سفوکسیتین را توصیه کرده است. هدف از این مطالعه، ارزیابی روش دیسک دیفیوژن با استفاده از دیسک سفوکسیتین و مقایسه آن با روش pcr برای شناسایی ژن meca بوده است.مواد و روش‌ها: برای تایید هویت ایزوله های جداشده از پنج بیمارستان منتخب در شهر تهران، تست‌های متداول بیوشیمیایی به همراه pcr ژن nuc (که برای این باکتری اختصاصی است) انجام شدند. برای شناسایی ایزوله های استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی‌سیلین، در روش دیسک دیفیوژن از دیسک سفوکسیتین 30 میکروگرم طبق دستورالعمل clsi استفاده شد؛ سپس روش pcr برای شناسایی ژن meca به کاررفت.نتایج: با آزمایش‌های فنوتیپی و pcr ژن nuc ، هویت 101 ایزوله با عنوان استافیلوکوکوس اوریوس تاییدشد. روش دیسک دیفیوژن نشان داد که تمامی ایزوله ها نسبت به آنتی بیوتیک های ونکومایسین و لینزولید، حساس بودند و 58 مورد از ایزوله‌ها نسبت به سفوکسیتین، مقاوم بودند که تمامی این ایزوله‌ها در روش pcr، ژن meca را داشتند. نتیجه‌گیری: بنابراین در آزمایشگاه‌هایی که روش های مولکولی، به عنوان روش های معمول (روتین) در تشخیص mrsa استفاده نمی‌شوند، به کارگیری روش سفوکسیتین دیسک دیفیوژن به عنوان روشی ساده و از لحاظ اقتصادی کم هزینه، می تواند جانشینی مطلوب برای شناسایی ایزوله‌های مقاوم به متی‌سیلین باشد.