ارزیابی آپنه تنفسی حین خواب در بیماران قلبی

مقدمه و هدف: اختلال‌های تنفسی حین خواب، یکی از علل شایع اختلال‌های خواب است. شیوع خفیف آن در افراد میانسال 20 درصد است. از عوارض شایع آن فشارخون بالا و بیماری عروق کرونر است که این همراهی در بیش از یک‌سوم موارد دیده‌می‌شود. این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع اختلال‌های تنفسی حین خواب در بیماران قلبی و ارزیابی اینکه «آیا پالس اکسیمتری می‌تواند جایگزینی مناسب برای تشخیص اختلال‌های تنفسی باشد یا خیر؟» صورت‌گرفت.مواد و روش‌ها: از بخش پست ccu 60 بیمار که شرایط ورود به مطالعه را داشتند در بازه زمانی شش ماهه انتخاب‌شد. بیمارانی که سابقه سکته مغزی، مصرف داروهای خواب‌آور و بیماری‌های تنفسی داشتند کنارگذاشته‌شدند و توسط نازال کانولا فشاری و پالس اکسیمتر میزان آپنه و افت اشباع اکسیژن خون در طول خواب اندازه‌گیری‌شد؛ سپس با استفاده از نرم‌افزار spss18 اطلاعات تحلیل‌شدند.نتایج: میانگین سن بیماران 11±61.08 و 61.7 درصد زن بود. ارتباطی معنادار میان اندکس خواب‌آلودگی بیش از 10 و 16 با اندکس آپنه هیپوپنه بالای 15 وجودنداشت ولی ارتباطی معنادار میان اندکس افت اکسیژن شریانی بیش از 10 با اندکس آپنه هیپوپنه بالای 15و 30 مشاهده‌شد. نتیجه‌گیری: اختلال تنفسی حین خواب، یافته‌ای شایع در بیماران قلبی است و تشخیص زودرس می‌تواند در کم‌کردن موربیدیتی و مورتالیتی به‌طور شایان کمک‌کند.