بررسی میزان وابستگی مراقبتی در میان سالمندان مقیم خانه‌های سالمندان شهر اهواز در سال 1390

مقدمه و هدف: همواره حفظ استقلال و توجه به نیازهای سالمندان از اهداف مهم مراقبان و سیاست‌گذاران درزمینه مراقبت از سالمندان بوده‌است. این مطالعه با هدف بررسی میزان وابستگی مراقبتی در میان سالمندان مقیم خانه‌های سالمندان شهر اهواز در سال 1390 انجام‌شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه‌ای مقطعی از نوع توصیفی– تحلیلی است که روی 154 سالمند 60 سال و بالاتر ساکن در سرای سالمندان شهرستان اهواز و به روش نمونه‌گیری طبقه‌بندی انجام‌گرفته. ابزارهای جمع‌آوری داده‌ها شامل مقیاس وابستگی مراقبتی، پرسش‌نامه اطلاعات دموگرافیک و آزمون کوتاه وضعیت شناختی بودند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون کای اسکویر، آنالیز واریانس یک‌طرفه، آزمون تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفاده‌شده‌است. نتایج: نتایج نشان‌دادند که 7/72 درصد از سالمندان وابسته بودند. همبستگی بالایی میان میزان وابستگی مراقبتی و جنبه‌های مقیاس وابستگی مراقبتی وجودداشت (01/0p < ). میانگین نمره وابستگی مراقبتی 38/47 و میانگین نمره ماده‌های مقیاس وابستگی مراقبتی برای کل نمونه‌ها 25/47 به‌دست‌آمد. متغیرهای سن (03/0p=)، تحصیلات (001/0p=)، داشتن بیماری (001/0p=) و معلولیت (032/0p=) با میزان وابستگی مراقبتی، ارتباط معنادار داشتند. نتیجه‌گیری: در این مطالعه، سالمندانی که عملکرد روزانه بهتری داشتند، دارای وابستگی و درنهایت، نیازهای مراقبتی کمتری بودند. آگاهی از نیازهای سالمندان و میزان توانایی آنها در انجام فعالیت‌های روزانه این امکان را برای مراقبان و خانواده‌ها فراهم‌می‌کند تا متناسب با نیاز سالمندان به آنها خدمات ارایه‌دهند.