بررسی مقایسه‌ای اثر بی‌حسی اپیدورال لیدوکایین، ترامادول و ترکیب آنها در خرگوش

مقدمه و هدف: هدف از این تحقیق، بررسی مقایسه‌ای آثار ترامادول، لیدوکایین و ترکیب آنها متعاقب تزریق اپیدورال در خرگوش به‌عنوان مدل حیوانی بود تا الگویی برای تحقیق های بیشتر درزمینه بی‌حسی به روش اپیدورال در انسان، فراهم شود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی 12 سر خرگوش سفید نژاد نیوزلندی به سه گروه چهارتایی تقسیم‌شدند. در گروه آزمایش (l) اول لیدوکایین 2 درصد با دوزmg/kg 4، در گروه (t) آزمایش دوم ترامادول با دوزmg/kg 4/4 و در گروه (t-l) سوم ترکیب لیدوکایین mg/kg 2 و ترامادول mg/kg 2/2 به‌کاررفت. بلوک حسی، بلوک حرکتی، ضربان قلب، تعداد تنفس و دمای رکتال، 10 دقیقه پیش از تزریق و در فواصل زمانی 10 دقیقه پس از تزریق تا دقیقه 90 اندازه‌گیری‌شد. برای تجزیه‌و‌تحلیل آماری از نرم‌افزار spss و برنامه آنالیز paired sample t-test استفاده و سطح معناداری (p < 0/05) درنظرگرفته‌شد.نتایج: براساس نتایج این تحقیق تاخیر در آغاز بی‌حسی و بی‌حرکتی با داروی ترامادول (دقیقه 3/0±3) افزایش معناداری نسبت‌به گروه لیدوکایین-ترامادول (دقیقه 5/0±25/1) و گروه لیدوکایین (1 دقیقه) داشت (05/0(p < ؛ همچنین درخصوص طول دوره بی‌حسی و بی‌حرکتی، گروه ترامادول (دقیقه 5/2±7/13) بیشترین کاهش معنادار را نسبت‌به گروه لیدوکایین-ترامادول (دقیقه 1/14±20) و گروه لیدوکایین (دقیقه 10±30) داشت (05/0(p < . نتیجه‌گیری: در این مطالعه، داروی لیدوکایین، نتایجی بهتر را نسبت‌به ترامادول و ترکیب لیدوکایین-ترامادول در تزریق به‌صورت اپیدورال در خرگوش نشان‌داد.