تعیین ارتباط بروز سیتوکراتین 20 و سیتوکراتین 7 با عوامل تعیین کننده پیش آگهی در آدنوکارسینوم معده

مقدمه و هدف: تعیین پیش‌آگهی سرطان معده، پس از تشخیص آن، مهم ترین مرحله در روند درمان است. سیتوکراتین‌ها فیلامان‌های حد واسطی هستند که در اسکلت داخل سلولی بافت‌های اپی‌تلیالی یافت‌می‌شوند. تحقیق های اخیر بر تعیین ارتباط میان بروزسیتوکراتین‌های مختلف با درجه و پیش‌آگهی تومورها، متمرکز شده‌اند. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط میان بروز سیتوکراتین 20 و سیتوکراتین 7 در مبتلایان به کارسینوم معده با عوامل موثر در تعیین پیش آگهی است.مواد و روش‌ها: مطالعه به صورت مقطعی انجام شد. بروز سیتوکراتین 20 و سیتوکراتین 7 روی 31 نمونه آدنوکارسینوم معده با درجه تمایز متفاوت به شیوه ایمنوهیستوشیمیایی بررسی شد؛ ارتباط میان بروز سیتوکراتین 20 و سیتوکراتین 7 با عوامل موثر در پیش آگهی بیماران، شامل درجه تمایزیافتگی بافت سرطان معده، درگیری گره‌های لنفاوی و عمق تهاجم تومور تعیین شد. اطلاعات حاصل با آزمون‌های آماری کای-اسکوار و اسپیرمن تجزیه وتحلیل آماری شدند.نتایج: میان بروز سیتوکراتین 20و سیتوکراتین 7 با درجه تمایزیافتگی بافتی و درگیری گره‌های لنفاوی در سرطان معده، ارتباط آماری معکوس وجوددارد. اگرچه میان میزان تهاجم بافتی در سرطان معده با بروز سیتوکراتین 7 ارتباط آماری معناداری وجودداشت، ارتباطی میان بروزسیتوکراتین 20 و تهاجم بافتی دیده نشد. نتیجه‌گیری: کاهش بروزسیتوکراتین 20 و سیتوکراتین 7 با کاهش درجه تمایزیافتگی بافتی و افزایش درگیری غدد لنفاوی ارتباط دارد.