اثر تجویز نخاعی مسدودکننده اتصال های منفذدار به همراه آگونیست و آنتاگونیست گابا A بر پاسخ های رفتاری به درد شیمیایی در موش صحرایی نر

مقدمه و هدف: اینترنورون های گاباارژیک در ارتباط با احساس درد در سطح نخاع توزیع شده اند؛ همچنین موسیمول و بیکوکولین (آگونیست و آنتاگونیست gabaa) به ترتیب باعث کاهش و افزایش درد می شوند. اتصال های منفذدار (gj)، اتصال های غشایی برای مبادله عوامل سیگنالینگ و متابولیت های کوچک هستند. این پژوهش با تجویز نخاعی (i.t) کربنوکسالون (مسدودکننده gj) به بررسی نقش اتصال های منفذدار و سیستم گاباارژیک نخاعی بر احساس درد شیمیایی پرداخته است. مواد و روش ها: موش های صحرایی نر نژاد ویستار (g250-200) در 8 گروه هفت تایی دسته بندی شدند. داروها به حجم l?10، به مقادیر کربنوکسالون (nm1)، موسیمول (g?3/0) و بیکوکولین (g?6/0 و g?3/0) به صورت نخاعی، در حالت انفرادی یا هم درمانی تجویزشدند. از تزریق کف پایی ml 05/0 فرمالین 5/2 درصد استفاده و رفتار درد به مدت 1 ساعت بررسی شد.نتایج: کربنوکسالون و موسیمول هریک به تنهایی باعث کاهش درد (p < 0.01 وp < 0.05) و بیکوکولین موجب افزایش درد (p < 0.01) ناشی از فرمالین شدند. تجویز کربنوکسالون به همراه موسیمول کاهش درد را بیشتر کرد (p < 0.05) و همچنین تجویز کربنوکسالون آثار پردردی بیکوکولین را کاهش داد (p < 0.05).نتیجه گیری: تقویت اثر ضددردی ناشی از موسیمول و تخفیف اثر افزایش درد ناشی از بیکوکولین به-دنبال انسداد gjها، با درنظرگرفتن gj بین اینترنورون های مهاری اولیه موثر بر اینترنورون های ثانویه مهارکننده نورون های انتقال دهنده علایم درد در نخاع، می تواند قابل توجیه شود.