بررسی میزان اضطراب و عوامل جمعیت‌شناسی مرتبط با آن در اعضای خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه: مطالعه مقطعی در شهر تهران

مقدمه و هدف: بیماری می‌تواند به عنوان یک عامل تنش زا باعث ایجاد بحرانهای شدید روانشناختی در خانواده شود؛ به خصوص زمانی که بیماری به بستری شدن یکی از اعضای خانواده در بخش مراقبت ویژه می‌انجامد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان اضطراب در اعضای خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه و عوامل جمعیت شناسی مرتبط با آن در تهران انجام شده است. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی بر روی اعضای خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه انجام شد. از پرسشنامه استاندارد stai ، برای اندازه گیری اضطراب استفاده گردید. مشخصات مورد مطالعه عبارت بودند از جنس و سن بیمار و عضو خانواده وی، وضعیت تاهل، شغل، وضعیت اقتصادی و تحصیلات عضو خانواده، دلیل و مدت زمان بستری بیمار در بخش ویژه و تجربه قبلی عضو مراقب از بیمار بستری در بخش مراقبت ویژه. تحلیل با استفاده از مدلهای رگرسیون لجستیک ساده و چندگانه انجام شد. نتایج: 80 نفر با میانگین سنی89/8±99/40 در مطالعه شرکت نمودند. میانگین نمره اضطراب آنها 81/17±05/110 بود، به طوری که به ترتیب 2/66% و 8/33% در گروه‌های با اضطراب کمتر و بیشتر قرارگرفتند. رگرسیون لجستیک نشان داد افزایش سن عضو خانواده و متاهل بودن وی شانس قرار گرفتن در گروه با اضطراب بالا را افزایش می دهد. نتیجه‌گیری: با توجه به ارتباط مشاهده شده میان سن و تاهل عضو خانواده با متغیر اضطراب، اقدامات حمایتی و توجه بیشتری جهت اعضای مسن و متاهل خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه پیشنهاد می گردد.