اثر محرومیت از خواب بر عملکرد استقامتی و پاسخ های هورمونی به فعالیت استقامتی

مقدمه و هدف: محرومیت از خواب بر عملکرد فیزیولوژیکی و روانی افراد، تاثیرگذار است و به احتمال، تقاضای انرژی دستگاه های بدن را افزایش می دهد. به نظرمی رسد محرومیت از خواب می تواند بر عملکرد ورزشکاران، آثاری منفی داشته باشد و ترشح هورمون های بدن را تحت تاثیر قراردهد. پژوهش حاضر، اثر محرومیت از خواب را بر عملکرد استقامتی و پاسخ های هورمونی به فعالیت استقامتی بررسی کرده-است.مواد و روش ها: 20 مرد جوان با سابقه تمرین مقاومتی به طور تصادفی و دوسو کور به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. در دو روز مجزا یک بار پس از خواب شبانه روزی طبیعی و بار دیگر پس از 24 ساعت محرومیت از خواب عملکرد استقامتی آزمودنی ها با استفاده از آزمون بروس ارزیابی شد. بلافاصله پس از آزمون بروس، نمونه های خونی جمع آوری و سطوح کورتیزول و تستوسترون با روش chemiluminescence و سطوح اپی نفرین و نوراپی نفرین با روش الایزا اندازه گیری شد. به منظور تجزیه-وتحلیل داده ها از آزمون های آماری t وابسته و t مستقل به ترتیب برای بررسی تغییرهای درون گروهی و میان گروهی متغیرهای پژوهش استفاده شد. نتایج: در گروه تجربی حداکثر اکسیژن مصرفی به طور معنی داری، کاهش (048/0=p) و کورتیزول به طور معنی داری افزایش یافت (005/0=p). کورتیزول پس آزمون گروه تجربی به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (022/0=p) ولی در سایر متغیرها تفاوتی معنی دار میان دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: مطالعه ما نشان داد که 24 ساعت محرومیت از خواب می تواند آثار منفی بر عملکرد استقامتی داشته باشد و موجب افزایش پاسخ کورتیزول و عدم تغییر پاسخ تستوسترون، اپی نفرین و نوراپی نفرین به فعالیت استقامتی شود.