اثر درمان طولانی مدت با کارنوزین بر میزان گلوکز و چربی‌های سرم و فشار خون در مدل تجربی هیپرلیپیدمی در موش سوری

مقدمه و هدف: هیپرلیپیدمی مزمن با عوارض مختلفی همراه است. با توجه به آثار حفاظتی و سودمند کارنوزین در بیماری های متابولیک، هدف بررسی حاضر تعیین اثر این ماده بر میزان چربی های سرم و فشار خون در مدل تجربی هیپرلیپیدمی در موش سوری بود.مواد و روش ها: موش های سوری به پنج گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با دوز بالای کارنوزین (250 میلی گرم بر کیلوگرم)، هیپرلیپیدمیک و دو گروه هیپرلیپیدمیک تحت تیمار با کارنوزین (125 و 250 میلی گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. تیمار با کارنوزین پس از گذشت هشت هفته از شروع مصرف غذای پر چرب به مدت چهار هفته انجام شد. نتایج: کارنوزین موجب کاهش معنی دار گلوکز سرم نشد، سطح کلسترول توتال و تری گلیسیرید سرم در موش های هیپرلیپیدمیک به طور معنی دار افزایش یافت (01/0-05/0p < ) و کارنوزین در دوز بالا موجب کاهش معنی دار آنها شد (05/0p < ) و از نظر کلسترول hdl سرم نیز درمان با کارنوزین، تغییر معنی دار به وجودنیاورد. برخلاف، افزایش معنی دار سطح کلسترول ldl در موش های هیپرلیپیدمیک مشاهده شد (05/0p < ) و درمان با کارنوزین در دوز بالا موجب کاهش معنی دار آن شد (05/0p < )؛ به علاوه، موش های هیپرلیپیدمیک افزایش معنی دار فشار خون سیستولی را نشان دادند (05/0p < ) و درمان با کارنوزین موجب کاهش معنی دار آن نشد. نتیجه گیری: تجویز کارنوزین به موش های هیپرلیپیدمیک فاقد اثر محسوس بر گلوکز سرم و فشار خون سیستولی بود و موجب کاهش معنی دار در سطح کلسترول توتال، تری گلیسیرید و کلسترول ldl سرم شد.