تاثیر بازی‌های حسی-حرکتی در محیط مجازی بر هماهنگی چشم و دست کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پلژی

مقدمه وهدف: واقعیت مجازی یک تکنولوژی رایانه ای همراه بامحیط و اشیا مجازی است که درآن،فرد با مشارکتی فعال، فضای مجازی رابا اعمال واراده خود دستکاری میکند.هدف این مطالعه تعیین تاثیر بازی های حسی حرکتی درمحیط مجازی برهماهنگی چشم و دست کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پلژی بود.مواد و روش ها: دراین مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی یک سویه کور،هماهنگی چشم و دست 16کودک مبتلا به فلج مغزی همی پلژی ازجامعه دردسترس شهراهواز در2 گروه 8 نفره بررسی شد.برنامه درمانی شامل جلسات 5/1 ساعتی بازیهای حسی-حرکتی درمحیط مجازی به‌صورت یک روز درمیان و به مدت 4 هفته بود.ارزیابی توسط ابزار کفایت حرکتی برواینینکس-اوزرتسکی، قبل،بعد و3 ماه پس از اتمام مداخلات صورت‌گرفت. از نرم افزارspss-16 جهت انتخاب تصادفی نمونه ها وهمچنین تحلیل داده ها با استفاده‌از آزمون آنالیز واریانس در تکرار مشاهدات در سطح معناداری 05/0 استفاده‌شد. نتایج: آنالیز اطلاعات ابزار کفایت حرکتی برواینینکس-اوزرتسکی حاکی از اختلاف معنادار آماری در گروه واقعیت مجازی نسبت‌به گروه کنترل در جلسه پس از درمان در زیر مجموعه های هماهنگی بینایی حرکتی (میزان تغییر میانگین- گروه واقعیت مجازی:53/1 وگروه کنترل:03/0) و هماهنگی حرکت اندام فوقانی (میزان تغییر میانگین- گروه واقعیت مجازی:23/1 وگروه کنترل:06/0) بود. آنالیز اطلاعات جلسه پیگیری ارزیابی نیز حاکی از ماندگاری نتایج در هر دو گروه مطالعه بود. نتیجه‌گیری: انجام بازیهای حسی-حرکتی در محیط مجازی به دلیل تعاملی وانگیزشی بودن محیط وتمرینات مکررو فیدبک های فراوان آن، میتواند سبب بهبود هماهنگی چشم و دست کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پلژی گردد.