>
Fa   |   Ar   |   En
   ساخت گیرنده کایمریک لنفوسیت T دارای کمک محرک Ox40 علیه سلول های سرطان سینه  
   
نویسنده خالقی سپیده ,رهبری زاده فاطمه ,آزادمنش کیهان ,رسایی محمد جواد ,جعفری فرنوش
منبع دانشور پزشكي - 1390 - دوره : 19 - شماره : 95 - صفحه:1 -8
چکیده    مقدمه و هدف: گیرنده های کایمریک سلول های t روش خوبی برای ایمنوتراپی سرطان فراهم‌کرده‌است. در این گیرنده بجای قطعه متغیر گیرنده سلول t از نانوبادی استفاده‌شده‌است. نانوبادی یا vhh کوچکترین قطعه آنتی‌بادی زنجیره سنگین شتری است که قابلیت اتصال به آنتی ژن دارد و نیز همولوژی بسیاری با vh انسانی داشته، از قدرت ایمنی زایی اندکی بهره‌مند است. سازه رسپتور کایمریکی که در آزمایشگاه ما ساخته‌شده دارای vhh-hing-cd28-cd3? است. اگرچه گیرنده های کایمریکی که از طریق cd3? فعال می شوند اینترفرون گاما آزاد می کنند، اما به علت نبود سیگنال های کمک تحریکی نمی توانند به طور کامل فعال شوند. لذا وجود cd28 باعث رهاسازی اینترلوکین 2 شده و تکثیر تومور را محدود می کند؛ اما باعث فعال شدن کامل t سل نمی شود. به‌منظور بهبود عملکرد گیرنده های کایمریک، اندودامین های سه بخشی ساخته‌شده‌است که شامل cd28-ox40-cd3? است. به دنبال تحریک سلول های t کمک محرک ox40 سیگنال های قوی فعا‌ل‌سازی و طولانی‌مدت برای این سلول ها ایجادمی کند که برای حفظ پاسخ ایمنی بسیار مهم است.مواد و روش ها: در این تحقیق پرایمرهای هم پوشان که 60% از توالی ox40 را در برداشت سنتز و قطعه cd28-ox40-cd3? با روش soe pcr ایجاد شد و سپس این توالی با قطعه cd28-cd3? در سازه vhh-hing-cd28-cd3? جایگزین شد. بعد از انتقال این سازه به درون سلول های jurkat) t) بیان گیرنده در سطح mrna و عملکرد آن با روش های semi-quantitative rt pcr و کیت الایزا سنجش il-2 ارزیابی‌شد.نتایج و نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که عملکرد و بیان سازه دارای ox40 بیشترشده‌است. با توجه به نتایج ارزیابی il-2 و semi-quantitative rt pcr می توان چنین نتیجه‌گیری‌کرد که میزان بیان سازه‌های pcdna-1 hinge car-ox40 و pcdna-2 hinge car-ox40 برابرند اما عملکرد سازه pcdna-2 hinge car-ox40 بیشتر است.
کلیدواژه گیرنده سلول T کایمریک ,نانوبادی ,Ox40 لنفوسی
آدرس دانشگاه تربیت مدرس, ایران, دانشگاه تربیت مدرس, ایران, انستیتو پاستور ایران, استادیار, ایران, دانشگاه تربیت مدرس, ایران, دانشگاه تربیت مدرس, ایران
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved